Światła i krajobrazów

Poradnik Dla Początkujących 2022

Fotografia krajobrazowa pozwala na wspaniały odpoczynek. Jeżeli zadajesz sobie pytanie, jak dobrze fotografować krajobrazy – znalazłeś się we właściwym miejscu. Oto zestawienie najważniejszych informacji o fotografowaniu w plenerze. W artykule przeczytasz o tym, gdzie najlepiej fotografować krajobrazy i jak wykorzystać światło w fotografii. Dowiesz się, jaki aparat i akcesoria przydadzą Ci się fotografii terenowej. Przekonasz się, w jakim formacie zapisywać zdjęcia krajobrazowe i jak zadbać o ich prawidłową ekspozycję. Nauczysz się też precyzyjnie ustawiać ostrość. Serdecznie zapraszam!

Fotografia krajobrazowa

Jeżeli dopiero rozpoczynasz swoją przygodę z fotografią krajobrazową, warto abyś pamiętał, że istnieje kilka elementów, które niezawodnie pomagają w uzyskiwaniu niezłych kadrów. Należy odpowiedzieć sobie na pytanie, co jest zasadniczym tematem mego zdjęcia i potem skupić się na atrakcyjnym jego pokazaniu. Ważne jest zadbanie o dobrą kompozycję i ekspozycję. Krajobrazy można fotografować każdym aparatem i każdym obiektywem. O różnych porach dnia i nocy. Latem i zimą.

Oto 12 uwag, które pomogą Ci w wykonaniu świetnego zdjęcia krajobrazowego.

W fotografii krajobrazowej istotny jest rzecz jasna dobór miejsca i czasu wykonywania zdjęcia! Bardzo często kluczem do sukcesu jest zrozumienie i zastosowanie klasycznych (i co ważne, skutecznych) zasad kompozycji fotograficznej (np. roli podziału kadru, zadań stojących przed liniami wiodącymi, wykorzystania pierwszego planu). Pomagają także drobiazgi takie, jak dobór akcesoriów. Bywa tak, że odpowiedni filtr fotograficzny potrafi zmienić pozornie banalny kadr w efektowne ujęcie.

12 najważniejszych porad dla fotografa krajobrazu

Poniżej znajdziesz 12 porad dla fotografów krajobrazu, które pomogą Ci otrzymaniu rewelacyjnych zdjęć.

1. Uważnie wybierz miejsce, w którym będziesz fotografować krajobraz

W fotografii krajobrazowej ogromne znaczenie ma wybór miejsca. Zmierzch nad Podlasiem. fot. Marek Waśkiel

Na początku przygody z fotografią najlepiej wybierz miejsce bardzo blisko domu. Możesz wówczas szybko reagować na pogodę, która jest jednym z podstawowych elementów przygotowania dobrego kadru. Odległość około 50 km od miejsca, w którym mieszkasz to maksimum. Umożliwia ona dojazd autem w około godzinę. Takie miejsca powinny stać się terenem Twoich poszukiwań wspaniałych kadrów.

Potem najlepiej wędrować pieszo. Trzeba poznać swoją okolicę i dostosować wizję kadrów do wybranych miejsc. Spacery pozwalają na powolne przyglądanie się drzewom, drogom, pagórkom itp. i wybór najciekawszych miejsc do sfotografowania. Wykorzystaj mapy i aplikacje na smartfony do uzyskania podpowiedzi, gdzie i kiedy będzie np. wschód lub zachód słońca. Jestem pewien, że zdecydowanie lepiej jest wykorzystać czas na fotografowanie, niż na wielogodzinne podróże po niewiadomy efekt.

2. Fotografuj krajobrazy tylko przy najlepszym świetle

Kreatywne wykorzystanie światła w fotografii krajobrazowej. Wschód słońca nad Biebrzą. fot. Marek Waśkiel

Najpiękniejsze zdjęcia powstają przy najbardziej korzystnym świetle. W wielu wypadkach będzie to złota i niebieska godzina. Jednak także w innych częściach dnia możesz fotografować wspaniałe pejzaże, o ile masz pomysł, jak pokazać atrakcyjny kadr. Nie bój się fotografować także w mgliste i pochmurne dni. Takim wspaniałym tematem na pochmurne i mgliste godziny jest np. wnętrze lasu. Jeszcze raz podkreślę – liczy się znajomość terenu, wówczas bardzo szybko wymyślimy kadr najbardziej dostoswany do aktualnej pogody.

Pamiętaj nieustannie, że to przede wszystkim światło tworzy zdjęcia. Bez dobrego światła nie ma szans na interesujący kadr. Wiele cennych informacji znajdziesz też w artykule światło w fotografii.

Bardzo lubię fotografować o świcie. Wówczas kolory są najpiękniejsze, a widziane przez nas krajobrazy stają się magiczne. Wykorzystaj ten czas na tworzenie Twoich najlepszych kadrów! Jednak jeśli nie masz sił lub ochoty na poranne kadry, zaplanuj plener tak, by wykorzystać równie piękne światło okolic zachodu słońca.

Poznaj Sekrety Fotografów Krajobrazu | 41 Lekcji Wideo

3. Fotografuj krajobrazy zapisując pliki w formacie RAW

Zapisując pliki na karcie pamięci w formacie RAW wykorzystasz pełnię fotografii cyfrowej. Oczywiście samo zdjęcie zapisane w RAW nie jest dziełem sztuki. Trzeba je jeszcze „wywołać” – czyli zrobić to wszystko, co z reguły robi procesor obrazu w aparacie, kiedy fotografuje się w formacie jpeg. Widzę mnóstwo niezrozumienia procesu cyfrowego fotografowania. Wiele osób fotografowanie w jpeg utożsamia z „prawdziwym fotografowaniem” a zapisywanie w formacie RAW z cyfrową manipulacją obrazem.

Z technicznego punktu widzenia – już fotografujesz w RAW. Aparat cyfrowy inaczej nie potrafi „robić zdjęć”. Pliki są przetwarzane z RAW przez aparat do wybranego przez nas formatu zapisu. Czyli ktoś zaprogramował automatyczne ustawienia oprogramowania do edycji RAW, by móc je zapisać na karcie pamięci jako JPEG lub TIFF. Co oznacza, że jeśli zapisuje się pliki w formacie tylko np. JPEG, są one wywołane z RAW przez oprogramowanie aparatu – ale jednak są wywołane. Porównując z czasami analogowych filmów (klisz fotograficznych) RAW to negatyw, z którego może powstać dowolna odbitka. Natomiast JPEG jest już gotową odbitką, której edycja jest mocno ograniczona.

Świadomie zapisywanie plików w formacie RAW otwiera przed fotografem ogromne możliwości samodzielnego doprowadzenia całego procesu fotograficznego do końca, którym jest np. wspaniała odbitka. Oprócz fotografowania w RAW trzeba nauczyć się programu do jego obróbki np. Lightroom. Więcej o różnicach pomiędzy poszczególnymi formatami plików przeczytasz we wpisie RAW czy JPEG.

Mglisty dzień na Suwalszczyźnie. fot. Marek Waśkiel

4. Zadbaj o dobrą ekspozycję fotografii krajobrazowych

Światłomierz w aparacie pomoże Ci w uzyskaniu matematycznie poprawnej ekspozycji. Musisz jednak pamiętać, że ekspozycja nie jest jedynie czystą matematyką, ponieważ ma także wymiar twórczy.

Nie zawsze podpowiedź światłomierza będzie idealnym rozwiązaniem. Do kontroli poprawności ekspozycji wykorzystaj histogram. W fotografii krajobrazowej stosuj przede wszystkim niskie ISO w celu uzyskania najlepszej z możliwych jakości obrazu.

Dobra ekspozycja w fotografii musi opierać się na pomyśle efektownego pokazania miejsca, które Cię zainteresowało. Zawsze trzeba rozważać, który z czynników jest najbardziej istotny: może przysłona, może czas ekspozycji, a może jednak ISO? Ze światła i owych trzech ustawień składa się każdy z kadrów. Czy chcesz pokazać wiatr poruszający trawami, a może liście unoszone przez wartki prąd rzeki jako rozmyte kreski? O tym zadecyduje właśnie prawidłowa ekspozycja.

Przykład ekspozycji w fotografii krajobrazowej – krótki czas ekspozycji. W dolinie Narwi. fot. Marek Waśkiel

5. Zadbaj o dobrą kompozycję zdjęć krajobrazowych

Podczas każdej sesji fotograf może wykorzystać mnóstwo technik, ale przede wszystkim musi nieustannie pamiętać o wyborze motywu, który poprzez pojawianie się na pierwszym planie przyciągnie wzrok widza.

Niestety jakże często w kadrze panuje chaos i nagromadzenie zbędnych elementów, ponieważ autor nie wie, o czym jest jego zdjęcie i nie stosuje nawet najprostszego sposobu uporządkowania kadru. Porządkowaniem kadru to domena prawidłowej kompozycji fotograficznej (np. reguła trójpodziału, linie wiodące, perspektywa i dynamika kadru, kolor). Oczywiście są różne rodzaje kompozycji w fotografii. Ich skutecznie zastosowanie znacznie zwiększa moc przekazu.

Istotny będzie także dobór właściwego obiektywu. To on w znacznej mierze zadecyduje o szansach na skomponowanie sceny. Nie ma idealnej ogniskowej, która zapewnia zawsze udane kadry. Czasami świetnym rozwiązaniem jest stosowanie obiektywu szerokokątnego, a innym długiej ogniskowej.

Wszystko zależy od naszej koncepcji i pomysłów na zdjęcia. W fotografii krajobrazowej warto wykorzystać kontrasty: barw, ruchu, bezruchu, jasnego i ciemnego itp. oraz np. linie wiodące.

Recepta na świetne zdjęcie krajobrazowe brzmi bardzo prosto: znajdź superatrakcyjny pierwszy plan i umieść go na tle dramatycznego nieba. Przydatna dla początkujących fotografów jest znajomość trójpodziału jako najprostszej formy kompozycji. Znając ją, inaczej zaczynasz układać kadr. Mnóstwo sposobów pozyskiwania wiedzy fotograficznej znajdziesz też w artykule jak się uczyć fotografii.

Myśląc o kompozycji starajmy się połączyć wszystkie elementy kadru w harmonijną całość . Dolina Biebrzy. fot. Marek Waśkiel

6. Ustaw prawidłową ostrość

Wydawałoby się, że odpowiedź na pytanie jak robić ostre zdjęcia jest banalnie prosta: użyj autofokusa, wyceluj i strzel. Niestety efekty takiego działania bywają opłakane i dalekie od oczekiwanych wyników. Wielu poczatkujących fotografów nie dostrzega ostrości i nieostrości w kadrach. Nie wie jak dobrać parametry, aby uzyskać zamierzony efekt ostrości. Najczęściej zdają się na przypadek i decyzję autofokusa. To nie są dobre wybory. Trzeba to robić świadomie.

Jak ustawić ostrość? Najlepiej ręcznie, korzystając z wizjera oraz podglądu na żywo. Warto nieustannie kontrolować, jak mamy ustawioną ostrość i jak rozkłada się głębią ostrości, czyli które fragment kadru są pokazane jako ostre, a które gubią się w nieostrościach. Uważaj ponieważ autofokus bywa zawodny i warto kontrolować jego ustawienia.

W fotografii pejzażowej często ostrzymy ręcznie bez wykorzystania autofokusa. Łąki nad Narwią. fot. Marek Waśkiel

7. Domknij przysłonę do odpowiedniej wielkości

Dobór przysłony jest jednym z ważniejszych elementów kompozycji, wpływa bowiem na finalny wygląd kadru i jego odbiór u widza. W przypadku zdjęć krajobrazowych stosowane są raczej małe otwory przysłon np. f/8, f/11 albo f/16. Zapewniają one pokazanie wielu planów jako ostrych. Podczas fotografowania z ręki, jeżeli fotografowane plany są daleko i głębia ostrości może być stosunkowo mała, po prostu otwórz przysłonę do f4 albo f 5,6. Ogromny wpływ na powstanie nieostrych kadrów ma nie tyle błędnie ustawiona ostrość, co poruszenia aparatem w czasie wykonywania ujęcia. Nie staraj się więc bez wyraźnej potrzeby fotografować „z ręki” . Jeśli już takie ujęcie chcesz wykonać – być może warto włączyć stabilizację.

Wykorzystanie przysłony f/11 w fotografii krajobrazu. Rozstaje dróg z kapliczką. fot. Marek Waśkiel

8. Zastosuj przyjazne filtry czyli filtr polaryzacyjny oraz połówkowy szary

Filtr polaryzacyjny pomaga w przyciemnieniu błękitu nieba, zwiększeniu intensywności barw przedmiotów, redukcji lub zwiększeniu odbić od szyb, wody czy gładkich powierzchni (poza większością metali i luster). Filtr połówkowy szary służy do kompensacji zbyt dużej rozpiętości tonalnej sceny. Zastanów się nad zastosowaniem filtra całościowego ND (czyli obojętnie szarego) o dużej gęstości do pokazania efektu ruchu w przyrodzie przy długich czasach ekspozycji.

Dobrze dobrane filtry umożliwiają wykonanie świetnego zdjęcia już w terenie. Pomagają w uzyskaniu odpowiedniej ekspozycji np. poprzez wyrównanie rozpiętości tonalnej zdjęcia lub wzmocnień efektów wizualnych.

Przykład wykorzystania filtrów w fotografii pejzażowej. Filtr polaryzacyjny. fot. Marek Waśkiel

9. Wykorzystaj solidny statyw, dobrą głowicę i wężyk spustowy albo samowyzwalacz

Pomyślcie: zdjęcia nocne, z długimi czasami ekspozycji, wschód lub zachód słońca, zdjęcia zacienionych wnętrz, dalekie plany fotografowane przy użyciu obiektywów długoogniskowych, powtarzanie tych samych ujęć z różnymi ustawieniami punktów ostrości i różnymi ekspozycjami, wykonywanie panoram lub ujęć do HDR, zdjęcia makro… to tylko niektóre tematy, przy których nie sposób obejść się bez statywu fotograficznego.

Mała ilość światła zawsze będzie wymagała od nas zastosowania długich czasów ekspozycji lub bardzo wysokich czułości matrycy (wyrażanych w ISO). Ustawiaj statyw stabilnie i popatrz, czy się jednak nie porusza, ustawiony np. w gęstej trawie, na piasku, w błocie czy śniegu. Szkoda wysiłku na produkcję nieostrych zdjęć.

Chmury pędzące nad wiatrakiem. fot. Marek Waśkiel

10. Spakuj wszystko w wygodny plecak

Trudno jest o dobry plecak fotograficzny. Większość producentów dostarcza modele, które świetnie dbają o sprzęt i jednocześnie niestety zupełnie nie zajmują się wygodą osoby noszącej ów bagaż. Do dłuższych wędrówek zastanów się więc nad adaptacją plecaka turystycznego do noszenia aparatu i obiektywów. Staraj się zabrać tylko to co niezbędne. Długotrwałe noszenie ciężkiego plecaka znacznie osłabia zmysły i zmęczeni przestajemy zauważać piękno otaczającego nas świata. Z reguły w swoim plecaku mam aparat fotograficzny oraz trzy obiektywy o ogniskowych od 14 do 200 mm. Dzięki nim mogę pokazać pejzaże w odmienny sposób.

Podczas pochmurnej pogody warto fotografować wnętrze lasu. Uroczyska Puszczy Knyszyńskiej. fot. Marek Waśkiel

11. Fotografuj w samotności

Dzięki temu będzie można swobodnie pracować nad wymyślonym kadrem. Podczas takiego pleneru nigdy nie warto się śpieszyć. Czekając na dobre światło mamy też czas na chwilę refleksji nad tym co się dzieje wokół nas. Sugeruję odłączenie się od mediów – co najmniej dwie godziny nie zaglądania do smartfona! Skup się na wyszukiwaniu kadrów, na kontakcie z naturą!

Wschód słońca w Dolinie Narwi. fot. Marek Waśkiel

12. Zadbaj o siebie, swoje bezpieczeństwo i wygodę

Koniecznie informuj, dokąd się wybierasz i kiedy zamierzasz powrócić. Podstawą dobrego humoru na plenerze fotograficznym jest także odzież – dobra i odpowiednio dobrana do pory roku. Ważne są buty np. na wschody słońca przydają się buty gumowe. Nie zapominaj o drobiazgach takich jak dodatkowe akumulatory, latarka itp. oraz o jedzeniu i piciu. Dobrze przeprowadzony plener daje mnóstwo zadowolenia nawet jeśli tym razem nie przywiezie się z niego świetnych zdjęć. Pamiętaj, ze statystycznie jeden na trzy wyjazdy bywa udany. Nie rozpaczaj jeśli na początku nie udaje się zrobić wymarzonych ujęć. Warto wyruszyć po raz kolejny i jeszcze raz spróbować! Życzę mnóstwa udanych plenerów!

Fotografia krajobrazowa

Fotografia krajobrazowa była jednym z pierwszych, podstawowych i najważniejszych gatunków fotografii. Kiedy tylko pojawiła się możliwość tworzenia zdjęć, fotografowie skierowali aparaty na otaczający ich świat.

Dziś jednak, kiedy pytam studentów o fotografię krajobrazową, najczęściej okazuje się, że jest to jeden z tematów, za którymi nie przepadają. Popularne są portrety, fotografia kreacyjna, sportowa, reportaż czy dokument. Ale nie krajobraz. Dlaczego?

Moim zdaniem z dwóch powodów. Po pierwsze – w naszym kraju samo znaczenie określenia „fotografia krajobrazowa” postrzegane jest bardzo wąsko. W powszechnym odbiorze znaczy ono mniej więcej tyle, co „ładne zdjęcia banalnych widoczków”.

Trudno o większe nieporozumienie. Krajobrazem jest przecież wszystko, co nas otacza. Język angielski oferuje fotografom słówko „-scape”. Fotografujący klasyczne, czyste krajobrazy robią landscape. Ci, którzy fotografują w miastach – cityscape, a nad morzem seascape. Taki sposób traktowania fotografii krajobrazowej pokazuje, jak szeroki to gatunek i jak wiele można tu jeszcze wymyślić.

Druga przyczyna ograniczonej popularności krajobrazu jest znacznie poważniejsza. Po prostu jest to gatunek wymagający wysiłku. Przejście powyżej poziomu banalnych widoczków opiera się na umiejętnościach, których zdobycie wymaga sporo pracy. Fotografując portret w studio (nawet jeśli studiem jest nasz pokój), sami decydujemy o tle, oświetleniu, uczesaniu modelki, sami ustawiamy ją w kadrze. Tworzymy zdjęcie krok po kroku, dodając do niego po kolei wszystkie elementy. Krajobraz powstaje zupełnie inaczej. Nie stworzymy odpowiedniego światła – musimy na nie poczekać. Kadr budujemy w odwrotny sposób niż w studio. Patrząc przez wizjer aparatu, odejmujemy to, czego nie chcemy na zdjęciu.

Powyższe różnice sprowadzają się w efekcie do jednego: dobre zdjęcia krajobrazowe nie są dziełem przypadku. Wymagają cierpliwości i wiedzy autorów, a o te cechy wśród fotografów dziś najtrudniej. Jeśli jednak zamierzacie fotografować krajobrazy, warto na poważnie zastanowić się, jak do tego podejść. Zdarza się, że najlepsze zdjęcia są efektem szczęścia, ale pamiętajmy, że szczęście sprzyja dobrze przygotowanym. Warto też zwrócić uwagę na fakt, że fotografowanie krajobrazów jest świetną drogą do nauki fotografii – zależność między wybranymi parametrami ekspozycji i precyzyjną kompozycją a nastrojem i artystycznym wyrazem zdjęcia nigdzie nie jest tak wyraźna.

Światła i krajobrazów

W czwartej serii artykułów uzupełniających do Jakość światłaOpiszę moją interpretację skrzyżowania światła i estetyki w fotografii pejzażowej, a także proces myślowy stojący za konstrukcją pojedynczego zdjęcia pejzażu. Moim celem w tym eseju jest zachęcenie moich kolegów fotografów krajobrazu do inspirowania się światłem w procesie wizualizacji.

Zeszłego lata ponownie przeczytałem przełomową publikację Galena Rowella, Mountain Light: w poszukiwaniu dynamicznego krajobrazu, który jest prawdopodobnie jednym z najbardziej oszałamiających i inspirujących zabiegów światła i krajobrazów, jakie kiedykolwiek stworzył fotograf. W jednym z najbardziej fascynujących rozdziałów swojej książki Rowella, „Selective Vision”, w sposób refleksyjny opisuje imperatyw fotografa polegający na przekładaniu artystycznej wizji na rzeczywistość w celu stworzenia emocjonalnego połączenia z widzem:

Kiedy jesteśmy głęboko poruszeni fotografią krajobrazu, zwykle reagujemy raczej na to, co nazywam „selektywnym widzeniem” fotografa, niż na wierność samej sceny. Fotografii udaje się nie wtedy, gdy oryginalna wizja jest tworzona fotograficznie, ale gdy zdjęcie jest w stanie wywołać lub odtworzyć podobną wizję w umyśle każdego widza. Jeśli odtworzenie nie jest zrozumiałe, nieistotne lub niewystarczająco silne, obraz zawodzi. Jeśli jednak szczególna jedność kompozycji, którą odnajduje fotograf, wywołuje silne emocje, to obraz ma szansę na sukces.

Przesłanie Rowella dla fotografa krajobrazu jest potężne. Twierdzi, że celem fotografii krajobrazowej powinno być przekroczenie zwykłej reprodukcji świata fizycznego widzianego przez obiektyw aparatu, aby wywołać emocjonalny wpływ, który rezonuje z odbiorcą. Bez wątpienia ten artystyczny imperatyw w fotografii pejzażowej jest uosobieniem procesu wizualizacji, ale jego wykonanie jest wyzwaniem. To, czy fotograf krajobrazu odniesie sukces w tym przedsięwzięciu, będzie zależało od jego artystycznej wizji, jego interpretacji i manipulacji światłem oraz umiejętności.

Rozważmy następujące zdjęcie, które wykonałem zeszłej zimy w Death Valley National Park. Ponownie zainspirowany światłem, strukturą i nastrojem, postanowiłem skonstruować fotografię krajobrazową z filozofią Rowella na czele mojego procesu wizualizacji. Jak mogę stworzyć obraz krajobrazu, który wykracza poza replikę świata fizycznego, tak aby wywrzeć emocjonalny wpływ na mojego widza?

Tachihara 8 × 10, Caltar II-N 240mm f / 5,6, Kodak Ektar 100, Hoya 81A

W tym celu chciałem stworzyć podnoszący na duchu nastrój, który byłby nadany ciepłem i wibracją „Złotej godziny”. W moich poprzednich sesjach zdjęciowych krajobrazów hojnie korzystałem z tej jakości światła - niestety nie zawsze z najlepszymi wynikami w wywieraniu wpływu emocjonalnego. Moim celem przy tym zdjęciu było stworzenie obrazu, w którym moi widzowie mogliby zastępczo doświadczyć wibracji tego magicznego światła, które zaszczepiło witalność w pustynnym krajobrazie. Gdyby istniał jakiś sposób, w jaki mógłbym sprawić, że moi widzowie poczuli ten sam żywy blask światła na mojej twarzy, gdy stałem za kamerą, wtedy mógłbym potencjalnie osiągnąć mój artystyczny cel.

Wybrałem jedną z moich ulubionych cech światła - ukośne oświetlenie (połączenie podświetlenia i oświetlenia bocznego). Jak wspomniałem wcześniej w Studium światła, cieni i krajobrazów (SLSL)ukośne oświetlenie jest instrumentalnym narzędziem do odkrywania tekstur, definiowania kształtu i tworzenia poczucia głębi w krajobrazie. Aby stworzyć efekt estetyczny, którego szukałem, wykorzystałem element podświetlający tego światła. Chociaż wielu fotografów krajobrazu podejmuje skoordynowane wysiłki, aby uniknąć wprowadzania migotać na ich zdjęciach (łącznie ze mną) nie bez powodu, na tym konkretnym zdjęciu celowo starałem się wprowadzić do tego zdjęcia ograniczoną ilość flary. Dlaczego?? Ponieważ chciałem zaakcentować emocje wczesnego porannego słońca kąpiącego się w krajobrazie w mroźny zimowy dzień na pustyni, wyobraziłem sobie skromny wygląd rozbłysku jako potencjalnie nadający krajobrazowi estetyczną jakość i wywołujący podnoszące na duchu emocje.

Zastanawiając się, gdzie umieścić światła w kadrze, chciałem uniknąć umieszczania ich (a tym samym wszelkich odblasków) w górnej środkowej części kadru, ponieważ byłoby to zbyt rozpraszające. Dlatego zdecydowałem się naświetlanie z osią obiektywu skierowaną w stronę krajobrazu w taki sposób, że padające oświetlenie wyłaniało się pod ukośnym kątem z górnego rogu kadru. Jak omówiłem w SLSLjedną z pułapek stosowania silnych wysokich wartości w kompozycyjnie pustej części kadru jest to, że może to odwracać uwagę widza od interesującego go tematu krajobrazu. Aby zrównoważyć mocne światła na niebie, musiałem stworzyć strukturalne zainteresowanie kompozycyjne na pierwszym planie, który był również silnie oświetlony pod względem intensywności i szerokości, zwłaszcza że wybrałem obiektyw szerokokątny - w tym przypadku pole widzenia czyli podobnie jak w przypadku ogniskowej 32 mm w formacie 35 mm.

Tworzenie karty

Dzień przed decydującym zdemaskowaniem przyjrzałem się tej scenie karta do komponowania na wycieczce zwiadowczej. Po dokładnym przestudiowaniu krajobrazu, interesująca mnie struktura na pierwszym planie, która moim zdaniem mogła zrównoważyć silne wysokie wartości na niebie, to zakrzywione fragmenty skał pustynnych.

Zdjęcie harcerskie, iPhone 6S

Ze względu na szorstkość tych skał pierwszego planu i ukośną jakość światła, którą sobie wyobrażałem, czułem, że silnie oświetlony pierwszy plan i związane z nim tekstury z powodzeniem „zrównoważy” wysokie wysokie wartości i odblaski w lewym górnym rogu kadru. i przyciągnąć wzrok widza w samo serce krajobrazu.

Co więcej, po określeniu początkowej kompozycji było oczywiste, że część autostrady zostałaby uwzględniona w kadrze. Zwykle nie uwzględniam ulic, dróg ani żadnych obiektów stworzonych przez człowieka na moich zdjęciach krajobrazowych; jednak na tym zdjęciu umieszczenie drogi w kadrze rezonowało ze mną i służyłoby dwóm celom. Po pierwsze, droga nadałaby niewielki stopień skali wspaniałości tego pustkowia. Po drugie, z estetycznego punktu widzenia droga może potencjalnie nadać krajobrazowi miejski charakter, który może również rezonować z odbiorcą.

Ciemny slajd

Kolejna uwaga techniczna: aby pomóc złagodzić ilość odblasków podczas naświetlania, użyłem ciemnego slajdu uchwytu filmu 8 × 10 jako osłony mechanicznej. Siedząc na szczycie stołka po lewej stronie aparatu, wyciągnąłem ciemny slajd z wyciągniętym ramieniem z przodu i nad osią obiektywu, aby osłonić przed światłem zewnętrznym (zwłaszcza nie tworząc krąg obrazu) przed dostaniem się do obiektywu.

Tachihara 8 × 10, Caltar II-N 240mm f / 5,6, Kodak Ektar 100, Hoya 81A

Po wykonaniu ekspozycji i nadejściu czasu na zbadanie produktu końcowego byłem zadowolony z wyniku. W lewym górnym rogu kadru, oczy widza są natychmiast napotykane przez ciepły blask wschodzącego słońca, któremu towarzyszy zmniejszony lokalny kontrast w tym obszarze kadru ze względu na flarę przesłaniającą (podobną do tego, co widzą ludzkie oczy).

Na pierwszym planie silne wysokie wartości w krajobrazie są ładnie uzupełniane przez silne, wysokie wartości na niebie. To tam skośna jakość światła dostarczyła towar. Na pierwszym planie oczy widza napotykają uderzający zestaw szorstkich tekstur i silny lokalny kontrast - możliwe dzięki naprzemiennym światłom i cieniom, które rozchodzą się po kadrze pod kątem skierowanym w stronę osi soczewki. Następnie oczy kierują się w samo serce krajobrazu, gdzie seria mniej widocznych świateł, które przeplatają się z głębokimi cieniami, nadaje głębi i tajemniczości przypominającym liście grzbietom jałowych terenów, gdy oczy są kuszone do odkrywania gór w dystans. Miejmy nadzieję, że gdyby światło, faktura, struktura i głębia miały wpływ wizualny i emocjonalny, to widz byłby zainspirowany do powtórzenia tego doświadczenia poprzez ponowne zaangażowanie mocnych świateł na niebie.

Kiedy patrzę na ten obraz, naprawdę czuję się, jakbym znowu stał tuż przed tym majestatycznym krajobrazem, aby ponownie przeżyć to doświadczenie. Z estetycznego punktu widzenia widzę i czuję, jak ciepły blask wschodzącego słońca kąpie moją twarz i zmruża oczy, gdy jestem świadkiem piękna rozwijającego się w krajobrazie. Rozbłysk zasłaniający, który celowo wprowadziłem, wzbogacił estetykę tego obrazu. Nie wiadomo, czy udało mi się wywołać w widzach tę samą emocję; ale uważam, że alternatywne podejście, które zastosowałem przy konstruowaniu tego zdjęcia krajobrazowego, było wierne mojemu własnemu procesowi wizualizacji. To było przyjemne i niezapomniane przeżycie.

Ostatnia uwaga techniczna: wybór obiektywu ma zasadnicze znaczenie w łagodzeniu flary zasłaniającej i zapobieganiu jej (i flary zjawy) przed sabotowaniem ekspozycji. Oprócz mechanicznej ochrony przed przedostawaniem się światła do obiektywu, który nie tworzy kręgu bez obrazu (np. Użycie ciemnego szkiełka, osłony obiektywu, rąk, nakrycia głowy, czegokolwiek), zastosowanie wielopowłokowej soczewki, która ma stosunkowo niewiele elementów obiektywu i konieczny jest filtr wielowarstwowy (jeśli dotyczy). Nowoczesne soczewki wielowarstwowe i filtry soczewek (np. UV, polaryzator, czarno-białe filtry kontrastowe) są specjalnie zaprojektowane, aby zminimalizować odblaski. Na przykład rocznik soczewek wielkoformatowych Caltar / Rodenstock jest legendarny dzięki wzorowemu, wielowarstwowemu i kontrastowemu szkłu; jego obiektywy są wiecznymi wybitnymi wykonawcami. Specyficzny obiektyw, którego użyłem do zrobienia tego zdjęcia, ma skromną liczbę soczewek (sześć w czterech grupach), co również pomaga zminimalizować stopień odblasku.

Wnioski

W fotografii krajobrazowej łączenie artystycznej wizji ze światłem w celu stworzenia fascynującego zdjęcia krajobrazu, które rezonuje z widzami, jest jednym z najtrudniejszych, ale przyjemnych aspektów tego gatunku fotografii. Jak napisał kiedyś niezrównany Galen Rowell: „Wizja jest w równym stopniu pracą umysłu, co oka”. Artysta musi to zrobić przy tworzeniu każdego dzieła sztuki Poczuj to i Uwierz w to . Ostatecznie to, czy Twoje zdjęcie krajobrazu odniesie sukces, będzie zależeć od tego, czy widzowie również to odczują i w to wierzą. Konstruując tę fotografię krajobrazową, zdecydowałem się manipulować światłem w nieortodoksyjny sposób i zastosowałem element kompozycyjny, którego świadomie unikałem w mojej poprzedniej pracy, aby wywołać pewną wizualną i emocjonalną reakcję. Zdjęcie było nie tylko reprodukcją krajobrazu, ale przedstawieniem, które, miejmy nadzieję, wywoła taką samą wizualną i emocjonalną reakcję, jaką poczułem w decydującym momencie otwarcia migawki.

Przesłanie do domu jest proste: nie wahaj się myśleć nieszablonowo lub wyjść poza swoją strefę komfortu, badając własny proces wizualizacji. Pomysł wprowadzenia niekonwencjonalnych elementów fizycznych do zdjęć krajobrazowych nie powinien powstrzymywać Cię od przełożenia artystycznej wizji na potencjalnie wpływowy obraz. Jeśli robisz zdjęcia krajobrazów jak wszyscy inni, nie robisz zdjęć krajobrazów i możesz nie realizować swojego artystycznego potencjału. Tam czeka światło i krajobraz ty.

Jeszcze raz dziękuję Usługi fotograficzne Northcoast za usługi wywoływania filmów dla tego zdjęcia. Dobra robota, Bonnie i Scott!

Wszystkie te zdjęcia są chronione prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone, Rick Keller © 2018. Możesz nie kopiować, pobierać, zapisywać lub powielać tych obrazów bez wyraźnej pisemnej zgody Ricka Kellera.

Sugerowane czytanie