Obiektyw fotograficzny

aparaty, obiektywy i akcesoria Warszawa

Sklep fotograficzny

Interesujesz się fotografią, robisz zdjęcia amatorsko czy zawodowo - wyposażymy Cię w odpowiedni sprzęt fotograficzny. Robimy to od 1990 roku. Rzetelnie i fachowo doradzimy zaczynającemu przygodę z fotografią lub profesjonaliście, który potrzebuje najbardziej niezawodnego sprzętu foto. W naszym sklepie Internetowym posiadamy wiele aparatów cyfrowych, lustrzanek czy bezlusterkowców: Sony, Canon, Nikon jak również obiektywów producentów: Sony, Canon, Nikon lub dedykowanych do nich: Sigma, Tamron, Samyang.

Sprzęt, który oferujemy jest wyłącznie z polskiej dystrybucji. U nas wyposażysz się także w liczne akcesoria fotograficzne takie jak statywy, lampy, gimbale - stabilizajce, karty pamięci, ładowarki, filtry fotograficzne B+W, czy też inne akcesoria choćby do wyposażenia profesjonalnego studia fotograficznego. Zakupy online w naszym sklepie Internetowym zrealizujesz szybko. Większość sprzętu dostarczamy w 24h. Oferujemy też dogodne formy zakupu takie jak Raty 30x0% czy 10x0%, płatności PayPo i inne.

W naszym sklepie fotograficznym w Warszawie możesz obejrzeć sprzęt i dokonać właściwego wyboru. Prowadzimy też komis foto i wypożyczalnię foto. U nas zrobisz zdjęcia do dokumentów: zdjęcia do dowodu, zdjęcia paszportowe, zdjęcia do legitymacji czy karty miejskiej. Możesz również zrobić odbitki foto z nośników cyfrowych w formatach od 9x13 do 20x30.

Zapraszamy do skorzystania z naszych usług!

11 najbardziej niezwykłych obiektywów świata

Dwa z nich zostały wykonane na specjalne zamówienie klientów z Kataru za ponad 2 mln dolarów każdy. Inny widzi do tyłu, a jest też niezwykły model z jasnością zaledwie f/0.7. Zebraliśmy 11 najciekawszych obiektywów, które przewinęły się przez historię fotografii.

Carl Zeiss Apo Sonnar T* 1700 mm f/4

Jeżeli myślimy o obiektywie supertele, który nie jest konstrukcją lustrzaną, to pierwsze, co przychodzi na myśl, to Carl Zeiss Apo Sonnar T* 1700 mm f/4 Super Telephoto. Obiektyw został zaprezentowany w 2006 roku na targach Photokina i wykonano go na specjalne zamówienie anonimowego fana fotografii dzikiej przyrody z Kataru. Cena także nie jest znana. Jeden z największych na świecie cywilnych teleobiektywów jest wykonany z 15 elementów w 13 grupach, waży 256 kg i został zaprojektowany do aparatu średniego formatu 6×6 Hasselblad 203FE. Szacuje się, że superteleobiektyw mógł kosztować nawet kilka milionów euro.

Canon EF 1200 mm f/5.6L USM

Kosztuje na rynku wtórnym 120–165 000 dolarów i jest jednym z droższych obiektywów z AF na świecie. Canon EF 1200 mm f/5.6L USM został zaprojektowany z bagnetem FD na Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles w 1984 roku. Producent udostępnił wtedy pięć takich obiektywów dla reporterów, którzy obsługiwali igrzyska. Egzemplarze te następnie wróciły do Canona i pojawiły się pod koniec lat 80. z bagnetem EF.

Przez lata Canon wyprodukował tylko kilka takich serii. Wszystkie sztuki były wykonywane ręcznie, co więcej, produkcja odpowiednio dużych kryształków fluorytu potrzebnych do produkcji zajmowała prawie rok. Obiektywy Canon EF 1200 mm f/5.6L USM trafiały zatem do wybranych redakcji, które obsługiwały między innymi podróże papieskie czy olimpiady, wyścigi F1 czy mistrzostwa świata. Kilka sztuk trafiło do agencji rządowych i do prywatnych fotografów. Znalezienie używanej wersji graniczy z cudem, ponieważ Canon zaprzestał ich produkcji kilka lat temu.

Sigma 200–500 mm f/2.8

Jeżeli byliście kiedyś na dużych targach fotograficznych, jak np. Photokina, to może mieliście okazję zauważyć olbrzymie, pomalowane na zielono, obiektywy na stoisku Sigmy. To właśnie zaprezentowany w 2007 roku na PMA gigant Sigma 200–500 mm f/2.8, którego zakres możemy w łatwy sposób rozszerzyć do 400–1000 mm, używając konwertera 2x. Wtedy przy 1000 mm dostajemy światło f/5.6, co przy takiej konstrukcji tele jest wynikiem rewelacyjnym.

Obiektyw jest cały czas dostępny, także w Polsce, gdzie kosztuje między 70 a 100 tys. złotych. Połączenie jasności f/2.8 w całym zakresie ogniskowych i możliwości zoomowania pozwala na zastosowanie Sigmy 200–500 mm f/2.8 do fotografii dzikiej przyrody, gwiazd, sportu. Obiektyw jest wyposażony we własne zasilanie, które obsługuje silniki zooma i autofokusu. Poza tym oferuje ekran LCD i możliwość wygodnej obsługi filtrów polaryzacyjnych 72 mm.

Canon 5200 mm F/14 Mirror Lens

Pozostając w tematyce obiektywów ultratele, trzeba wspomnieć o gigantycznej konstrukcji - Canon 5200 mm F/14 Mirror Lens. Używając grupy luster i obudowy wielkości dużej skrzyni, Canon wycisnął ogniskową aż 5150 mm. Według informacji japońskiego producenta, olbrzymi obiektyw najlepiej sprawdza się przy fotografowaniu obiektów oddalonych o 29–51 km. Najbliższa odległość ostrzenia to 120 m. Powstały tylko trzy takie konstrukcje, jedna pojawiła się na eBay-u w cenie 50 000 dolarów. Canon 5200 mm F/14 Mirror Lens waży około 100 kg i wymaga specjalnego statywu, a właściwie szyny (zerknijcie na wideo poniżej).

Canon S-type 50 mm f/0.95

Obiektyw Canon S-type 50 mm f/0.95 w swoim czasie był najjaśniejszym szkłem na rynku. Wersja do lustrzanki nigdy nie powstała, Canon S-type 50 mm f/0.95 był produkowany do aparatów dalmierzowych Canon 7. Obiektyw został zaprezentowany w 1961 roku, ale Canon zaprzestał produkcji tego szkła razem z aparatami dalmierzowymi na początku lat 70. W tamtym czasie był to wydatek rzędu 1150 dolarów.

Canon S-type 50mm f/0.95

Leica Noctilux-M 50 mm f/0.95

Wśród najciekawszych obiektywów nie może zabraknąć Leiki z obiektywem Noctilux-M 50 mm f/0.95. Został on zaprezentowany w 1975 roku, krótko po tym, jak Canon przestał produkować 50 mm, f/0.95. Tym samym Leica zaczęła produkować najjaśniejszy obiektyw asferyczny, który mimo takiej jasności jest ostry. Nowa wersja oferuje jeszcze lepsze osiągi, chociaż jest odrobinę większa. Obiektyw jest oczywiście zaprojektowany do korpusów Leica M, za pomocą adaptera można go też podpiąć do Mikro Cztery Trzecie. Noctilux-M 50 mm f/0.95 to wydatek około 10 000 dolarów.

Leica Noctilux-M 50mm f/0.95

Nikkor 6 mm f/2.8

Nikkor 6 mm f/2.8 to jeden z ciekawszych obiektywów w historii fotografii. Ten ultra szerokokątny obiektyw ma pole widzenia wynoszące aż 220 stopni, czyli widzi to, co się znajduje za nim. Obiektyw w wersji f/5.6 został zaprezentowany w 1969 roku, następnie w 1970 roku Nikon wprowadził wersję f/2.8, która nie wymagała blokowania lustra i wspierała TTL.

Produkcja Fisheye-Nikkor 6 mm f/2.8 ruszyła w marcu 1972 roku, a szkła były do kupienia tylko na specjalne zamówienie. Konstrukcja obiektywu składa się z 12 elementów ułożonych w 9 grupach i waży 5,2 kg. Obecnie Nikkor 6 mm f/2.8 czasem pojawia się na aukcjach internetowych, ale cena jest zaporowa, np. 0,5 miliona zł.

Sigma 4.5 mm f/2.8 EX DC HSM

Sigma ma w swojej ofercie dużo ciekawych, szerokich i jasnych obiektywów. Jednak rybie oko Sigma 4.5 mm f/2.8 EX DC HSM jest wyjątkowym szkłem. Obiektyw jest zaprojektowany do lustrzanek z matrycą APS-C i oferuje kąt widzenia 180 stopni. Poza tym pozwala na ostrzenie z odległości zaledwie 14 cm. Z podpięty rybim okiem Sigmy otrzymujemy okrągły obraz. Jest to przystępna cenowo wersja ultra rybiego oka do zastosowań kreatywnych i naukowych.

Sigma 4.5mm f/2.8 EX DC HSM

Carl Zeiss Planar 50 mm f/0.7

Carl Zeiss Planar 50 mm f/0.7 to najjaśniejszy obiektyw w naszym zestawieniu. Oryginalnie został zaprojektowany w 1966 roku dla NASA w celu sfotografowania ciemnej strony Księżyca. Powstało tylko dziesięć egzemplarzy tego obiektywu.

Carl Zeiss Planar 50 mm f/0.7

Jeden zatrzymał Zeiss, sześć kupiła NASA, a trzy Stanley Kubrick. Reżyser zmodyfikował mocowanie obiektywów tak, aby pasowały do kamery BNC Mitchell, po czym wykorzystał je w 1975 roku przy produkcji filmu "Barry Lyndon" do scen, które oświetlone są tylko światłem ze świec.

Trioplan 100 mm f/2.8

Kolejnym ciekawym obiektywem, który doczekał się nowej wersji, jaką można kupić, jest Trioplan 100 mm f/2.8. Budowa optyczna obiektywu to 3 elementy w 3 grupach, poza tym oferuje 15-listkową przysłonę ze specjalną powłoką.

Meyer Optik Trioplan 100 mm f/2.8

Obiektyw możemy podpiąć do aparatów z mocowaniami M42, Canon EF, Nikon F, Fujifilm X, Sony E oraz Mikro Cztery Trzecie. Historia tego obiektywu zaczyna się pod koniec XIX w. od trypletu Cooke’a, a jest szczególnie znany z bardzo miękkiego rozmycia tła — tzw. bokeh. Wersja Meyer Optik została zaprojektowana w 1916 roku. Dopiero niedawno obiektyw doczekał się reaktywacji.

Leica APO-Telyt-R 1:5.6/1600 mm

O tym ogromnym teleobiektywie wiemy bardzo niewiele — waży 60 kg, ma 1,2 metra długości, a jego średnica to 42 cm. To jeden z najdroższych obiektywów na świecie, który współpracuje z seryjnymi aparatami. W internecie można znaleźć informacje, że kosztował ok. 2 mln dolarów. Podobno powstały tylko dwa jego egzemplarze. Jeden kupił Sheikh Saud Bin Mohammed Al-Thani z Kataru, a drugi (protytyp) pozostał w fabryce firmy Leica w Niemczech.

Obiektyw fotograficzny

Obiektyw fotograficzny w encyklopedii

Obiektyw fotograficzny – układ optyczny (ewentualnie pojedyncza soczewka), który w aparacie fotograficznym tworzy na matówce, błonie fotograficznej albo światłoczułej matrycy CCD lub CMOS obraz widzianych obiektów.

Za wynalazcę soczewkowego obiektywu fotograficznego uważa się Girolama Cardana, który w 1550 r. zastąpił otwór w camera obscura pojedynczą soczewką skupiającą, ale za pierwszy obiektyw fotograficzny uważany jest otwór camery obscura powstały około roku 900.

Spis treści

Podstawowe cechy i parametry | edytuj kod

Ogniskowanie i mocowanie | edytuj kod

Podstawową rolą obiektywu jest ogniskowanie promieni światła w płaszczyźnie matrycy lub błony światłoczułej (tak by otrzymać ostry obraz). By było to możliwe, konieczne jest ustawienie obiektywu w odpowiedniej odległości od tej płaszczyzny. W zależności od typu aparatu i obiektywu może to być wykonywanie ręcznie, lub automatycznie – w obiektywach wyposażonych w autofocus.

W aparatach z wymiennymi obiektywami stosowanych jest kilka systemów ich mocowania. Niekiedy jest możliwe połączenie obiektywu jednego systemu z aparatem innego za pomocą specjalnego adaptera, zwykle jednak powoduje to ograniczenie funkcjonalności takiego zestawu. Niektóre systemy mocowania były niegdyś popularne i stosowane przez wiele firm – gwinty M39 i M42 oraz bagnet K.

Ogniskowa to odległość pomiędzy punktem głównym obiektywu (często płaszczyzną przysłony lub środkiem soczewki) a punktem, w którym skupione zostaną promienie świetlne, które przed przejściem przez obiektyw biegły równolegle. Od ogniskowej zależy kąt widzenia obiektywu (potocznie określa się też często, że od ogniskowej zależy powiększenie obiektywu).

Obiektywy zmiennoogniskowe to obiektywy, w których można w pewnym zakresie zmieniać ogniskową. Charakteryzują się dużą uniwersalnością, ale okupioną sporym ciężarem i gabarytami.

Obiektywy stałoogniskowe są mniej uniwersalne, mniejsze i lżejsze. Często mają też lepszą jakość optyczną. Ze względu na wielkość ogniskowej (i co za tym idzie kąt widzenia) możemy je podzielić następująco: Obiektywy standardowe, w których długość ogniskowej jest zbliżona do przekątnej matrycy lub błony rejestrującej obraz. Kąt widzenia takiego obiektywu jest zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka. Obiektywy szerokokątne, w których długość ogniskowej jest znacząco mniejsza od przekątnej matrycy lub błony, a kąt widzenia jest większy od kąta widzenia ludzkiego oka. Obiektywy wąskokątne (często nieprawidłowo nazywane teleobiektywami ), w których długość ogniskowej jest znacząco większa od przekątnej matrycy lub błony, a kąt widzenia jest mniejszy od kąta widzenia ludzkiego oka. Obiektywy wąskokątne o umiarkowanej długości ogniskowej określa się niekiedy portretowymi .

Jasność obiektywu to miara ilości światła przepuszczanego przez obiektyw do wnętrza aparatu. Miarą jasności obiektywu jest liczba przysłony obiektywu.

Parametry nie wpływające na jakość obrazu, ale mające znaczenie dla ergonomii jego użytkowania: masa i wymiary, średnica gwintu filtra.

Właściwości obiektywu rzadko opisywane liczbami | edytuj kod

Bokeh – rodzaj rozmycia obiektów znajdujących się poza głębią ostrości obiektywu. Jest niemożliwy do ujęcia w parametry liczbowe, a może mieć duże znaczenie dla ostatecznego wyglądu zdjęcia.

Flary – pojawiające się na obrazie gdy obiektyw skierowany jest na źródło światła (na przykład lampy) rozbłyski i rozświetlenia. Pojawiają się na obrazie w różnych miejscach, często mają lekkie zabarwienie.

Obiektyw nie jest idealny, posiada wady optyczne (aberracje), które psują jego parametry. Najważniejsze z nich to:

Aberracja chromatyczna – polegająca na tym, że promienie światła o różnej barwie (długości fali) skupiają się w różnych punktach. Obiektywy, które mają skorygowaną aberrację chromatyczną noszą nazwę achromatów i apochromatów.

Astygmatyzm – polegający na tym, że promienie wychodzące z tego samego punktu, a przebiegające w dwóch prostopadłych płaszczyznach są ogniskowane w różnych punktach. Obiektywy ze skorygowanym astygmatyzmem noszą nazwę anastygmatów.

Aberracja sferyczna – wynika z faktu, że sferyczne soczewki nie są idealnymi przyrządami skupiającymi promienie. Może być skorygowana przez użycie soczewki asferycznej lub odpowiedni dobór promieni krzywizny i gatunku szkła zespołu soczewek.

Koma – Polega na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną tworzy obraz w kształcie przecinka. Obiektywy pozbawione komy nazywa się aplanatami.

Dystorsja – wynika ze zmienności powiększenia dla punktów leżących w różnej odległości od osi optycznej. Symetryczne układy soczewek są wolne od dystorsji, a obiektywy ze skorygowaną dystorsją nazywa się ortoskopowymi.

Jeden obiektyw często posiada skorygowane wiele wad, może być na przykład achromatycznym i ortoskopowym anastygmatem. Nazwy skorygowanych układów optycznych są często identyczne z nazwami własnymi (handlowymi) pierwszych obiektywów, które posiadały taką korekcję.

Specjalne rodzaje obiektywów fotograficznych | edytuj kod

Teleobiektyw ze względu na specjalną konstrukcję ma odległość ogniskową większą niż długość jego obudowy. Potocznie mianem teleobiektywu określa się każdy obiektyw wąskokątny.

Obiektywy makrofotograficzne służą do wykonywania zdjęć, na których obiekt zostaje odwzorowany w naturalnych rozmiarach lub jest nieznacznie powiększony (kilka-kilkanaście razy).

Obiektyw lustrzany to rodzaj teleobiektywu, w którym oprócz soczewek wykorzystano także lustra. Uzyskuje się dzięki temu zasadnicze zmniejszenie długości i masy.

Rybie oko to obiektyw o bardzo krótkiej ogniskowej z nieskorygowaną dystorsją beczkową. Tworzy obrazy o bardzo charakterystycznych zniekształceniach perspektywy.

Obiektywy reprodukcyjne służą do wykonywania reprodukcji poligraficznych. Stawia się im bardzo wysokie wymagania. Zwłaszcza istotna jest korekcja aberracji chromatycznej i krzywizny pola.

Obiektywy te służą do lotniczych zdjęć topograficznych. Stawia się im bardzo duże wymagania odnośnie do precyzji odwzorowania wymiarów.

W Polsce pierwszą produkcję obiektywów fotograficznych prowadziły następujące zakłady:

Obecnie w Polsce nie produkuje się obiektywów fotograficznych.

Łączna liczba firm, które produkują lub produkowały obiektywy fotograficzne znacznie przerasta sto[1].

Do najbardziej znanych firm aktualnie produkujących obiektywy do własnych aparatów zaliczyć można: Canon, Nikon, Olympus, Panasonic wraz z Leicą, Pentax, Sony wraz z Minoltą.

Najbardziej znane firmy produkujące wymienne obiektywy do aparatów różnych marek to: Tamron, Tokina, Sigma, Samyang.

Mieszek i pierścienie pośrednie to akcesoria używane w makrofotografii. Ich zadaniem jest zwiększenie odległości obiektywu od materiału światłoczułego, przez co zmniejsza się minimalna odległość fotografowania i rośnie skala odwzorowania,

Soczewki nasadkowe i makrokonwertery mają również zastosowanie w makrofotografii. Zmniejszają ogniskową obiektywu przy zachowaniu odległości od materiału światłoczułego, przez co również rośnie skala odwzorowania,

Adaptery,

Filtry,

Konwertery jak: telekonwerter, konwerter szerokokątny,

Osłony przeciwsłoneczne.

Współczesne obiektywy mają często bardzo złożoną budowę – liczba soczewek może przewyższać 20 (ułożonych w kilkunastu grupach). Stosuje się także szeroko soczewki asferyczne, które dzięki małym aberracjom często mogą zastąpić kilka soczewek sferycznych. W obiektywach wysokiej klasy powszechnie stosuje się nowe rodzaje szkła, o specjalnych właściwościach. Z tych powodów, oraz ze względu na używanie nazw klasycznych obiektywów do celów marketingowych, poniższe zestawienie ma charakter głównie historyczny.

Obiektyw otworkowy – otworek może być uznany za najprostszy „okład optyczny” zdolny do wytworzenia rzeczywistego obrazu obiektów. Jasność takiego „obiektywu” jest niewielka (rzędu kilkuset), a obraz jest nieostry.

Monokl, czyli menisk – to obiektyw składający się z jednej soczewki. Ze względu na kiepską jakość obrazy stosowany był tylko w najprostszych aparatach popularnych dużego i średniego formatu (na przykład w polskim Ami). Obecnie, przy użyciu soczewek asferycznych, możliwe osiągnięcie dużo lepszych rezultatów [2] .

. Achromat – obiektyw z dwóch sklejonych soczewek, skupiającej i rozpraszającej, wykonanych z różnych gatunków szkła. Umożliwia częściową korekcję aberracji chromatycznej. Niegdyś achromaty były powszechnie używane do kamer wielkoformatowych i nazywane „obiektywami krajobrazowymi”.

Obiektyw Petzvala [3] – Został zbudowany w 1840 by przez Józsefa Petzvala. Składał się z dwóch zespołów po dwie soczewki, umieszczonych w dużej odległości, po obu stronach przysłony. Charakteryzował się bardzo dużą (jak na swoje czasy) jasnością (f/3,7) i kątem obrazu około 30°. Był bardzo popularny, zwłaszcza do końca XIX wieku. Jeszcze w latach 50 XX w. używano go często jako portretowego w wielkoformatowych kamerach studyjnych.

– Został zbudowany w 1840 by przez Józsefa Petzvala. Składał się z dwóch zespołów po dwie soczewki, umieszczonych w dużej odległości, po obu stronach przysłony. Charakteryzował się bardzo dużą (jak na swoje czasy) jasnością (f/3,7) i kątem obrazu około 30°. Był bardzo popularny, zwłaszcza do końca XIX wieku. Jeszcze w latach 50 XX w. używano go często jako portretowego w wielkoformatowych kamerach studyjnych. Dublety – to obiektywy składające się z dwóch członów skupiających (często symetrycznych) umieszczonych po obu stronach przysłony. Peryskop – składa się z dwóch identycznych pojedynczych soczewek. Pozwalał wyeliminować dystorsję i komę, był stosowane w najprostszych aparatach i do konstrukcji pierwszych obiektywów szerokokątnych. Peryskopem był Bilar, stosowany w polskim popularnym aparacie fotograficznym Druh. Aplanat – zbudowany jest z dwu achromatów ustawionych symetrycznie. Obiektyw Dagor

Dagor – to pierwszy anastygmat, zbudowany w roku 1899. Składa się z dwóch członów zawierających po trzy soczewki. Miał bardzo dobre właściwości optyczne i jego konstrukcja była kopiowana przez innych producentów: Symmar Schneidera, Helioplan Meyera, Isogon Schneidera. Niektóre wersje tego obiektywu były zbudowane tak, że jego połówkę można było wykorzystać jako jednoelementowy obiektyw o dwukrotnie dłuższej ogniskowej.

Tryplety – to obiektywy składające się z trzech grup soczewek – rozpraszającej pomiędzy dwiema skupiającymi. Wszystkie tryplety są anastygmatami, bardziej złożone z nich korygują również w znacznym stopniu inne aberracje. Tryplet Cooka to najprostsza wersja trypletu, składająca się z trzech pojedynczych soczewek. Była bardzo powszechnie stosowana w najprostszych popularnych aparatach, zarówno średniego formatu, jak i małoobrazkowych. Taką konstrukcję posiadały polskie obiektywy Emitar i Euktar stosowane w lustrzankach dwuobiektywowych Start oraz obiektyw T produkcji ZSRR stosowany w aparatach Smiena. Tryplety czterosoczewkowe – posiadają w jednej z grup dwie klejone soczewki. Zwykle jest to grupa tylna (Tessar Zeissa i bardzo liczne obiektywy pochodne), ale może też być przednia (Culminar Steinheila). Charakteryzowały się bardzo dobrą jakością obrazu przy umiarkowanej jasności i stosunkowo prostej konstrukcji. Do tej grupy należały zwykle niedrogie obiektywy standardowe do aparatów małoobrazkowych średniej klasy. Budowa obiektywu Sonnar f/1,5 50 mm (tryplet wielosoczewkowy)

Tryplety wielosoczewkowe – bardziej złożone tryplety liczą od pięciu do siedmiu soczewek. Były budowane zarówno jako szeroko i wąskokątne, jak i standardowe. Wiele z nich osiąga bardzo wysoką jakość obrazu (i cenę). Charakteryzują się zwykle dużą jasnością (f/1,4 przy liczbie soczewek sięgającej siedmiu). Do bardziej znanych należą Hektor Leitza, Sonnar Zeissa, Heliar Voigtlandera, Primoplan Meyera, niektóre radzieckie Jupitery oraz liczne obiektywy japońskie.

Obiektywy Gaussa – składają się z czterech członów, umieszczonych po dwa z obu stron przesłony. Większość wysokiej klasy obiektywów standardowych o dużej jasności (dochodzącej do f/1,2) do lustrzanek małoobrazkowych to obiektywy Gaussa. Można tu wymienić Biotar, Pancolar i Biometar Zeissa, Summilux, Summaron i Summicron Leitza, Nocton i Ultron Voigtlandera, radziecki Helios, oraz liczne obiektywy japońskie.

Wszystkie współczesne obiektywy posiadają powłoki przeciwodblaskowe – pewną liczbę cienkich warstw odpowiednich substancji naniesionych na powierzchnie soczewek w celu zminimalizowania natężenia światła odbitego i zwiększenia natężenia światła przechodzącego. Zmniejszają znacząco możliwość powstawania flar.

Stabilizator obrazu wbudowany w niektóre obiektywy to układ zapobiegający poruszeniu zdjęcia wynikającemu z drżenia aparatu przy długich czasach naświetlania. Pozwala na nawet 32-krotne[4] przedłużenie czasu naświetlania przy fotografowaniu z ręki. Stabilizator wbudowany w obiektyw zwykle działa skuteczniej niż spotykany we wielu nowszych aparatach fotograficznych stabilizator korygujący położenie matrycy światłoczułej, szczególnie przy długich ogniskowych obiektywu. Jest on jednak znacznie droższy i z tego powodu jest wbudowywany w obiektywy wyższej klasy; często też na rynku znajdują się wersje zarówno z wbudowanym stabilizatorem, jak i bez niego.