OM-D E-M1X – jeszcze większa wydajność i wytrzymałość

STABILIZACJA OBRAZU

STABILIZACJA to eliminowanie drgań celem uzyskania nieporuszonego zdjęcia. Drgania występują przy długich czasach naświetlania (fotografia nocna) i są tym większe im dłuższa jest ogniskowa obiektywu (teleobiektywy). Podstawą więc stabilizacji jest skrócenie czasu naświetlania do minimum jak najmniejszym kosztem utraty jakości obrazu (jasne obiektywy, niskoszumowe matryce) i zastosowanie systemów i urządzeń stabilizujących.

Zadanie, jakie mają spełniać układy stabilizacji obrazu (zwane też układami redukcji drgań) brzmi prosto: umożliwić fotografującemu w trudnych warunkach oświetleniowych wykonanie nieporuszonego ujęcia.

SPOSOBY STABILIZACJI:

SKRÓCENIE CZASU NAŚWIETLANIA

ELIMINOWANIE DRGAŃ APARATU (sposób trzymania (im krócej tym lepiej (dźwignia) - przytulić do piersi ;), eliminacja nacisku palca poprzez wyzwalacz lub wężyk spustowy,blokowanie podnoszonego lustra)

STATYWY (najlepszy masywny TRIPOD)

STABILIZACJA OBIEKTYWU (opcja obiektywu)

STABILIZACJA APARATU (opcja aparatu)

Stopień rozmazania zdjęcia zależy od dwóch czynników: ogniskowej obiektywu oraz od czasu naświetlania klatki. Przyjmuje się, że fotografując "z ręki" możemy liczyć na stabilny kadr wówczas, gdy czas naświetlania w sekundach jest odwrotnością ogniskowej w milimetrach (a mówiąc precyzyjnie ? wartości ogniskowej przeliczonej dla klatki 35 mm). Tak więc fotografując teleobiektywem o ogniskowej 600 mm maksymalny czas naświetlania nie powinien przekroczyć 1/600 sekundy, podczas gdy zdjęcie wykonane standardowym obiektywem 50 mm będzie nieporuszone już przy 1/50 sekundy.

Tyle mówi teoria ? w praktyce podczas wykonywania zdjęć "z ręki" możemy uzyskać ostry obraz także przy dłuższych czasach naświetlania. Wiele zależy tu od naszego doświadczenia, masywności korpusu (lżejszy aparat trudniej jest utrzymać bez ruchu), jego ergonomii oraz naszej kondycji. Z drugiej jednak strony kompletny amator może mieć spore problemy przy fotografowaniu nawet z dwukrotnie krótszym czasem naświetlania niż zalecany.

Gdy warunki są niesprzyjające

Czułość współczesnych materiałów światłoczułych, a tym bardziej matryc w aparatach cyfrowych pozwalają w normalnych warunkach oświetleniowych robić zdjęcia z wystarczająco krótkim czasem naświetlania, aby uzyskać nieporuszone ujęcie ? przynajmniej dotyczy to jasnych obiektywów o niezbyt długiej ogniskowej. Co jednak mamy zrobić, jeżeli fotografujemy ?szkłem" długim, ciemnym, w słabo oświetlonym pomieszczeniu lub też gdy jako porę sesji wybraliśmy sobie wieczór albo wręcz noc?

Optymalnym wyjściem jest oczywiście użycie statywu. Jednak ten przydatny przyrząd lub jego substytut nie zawsze jest do dyspozycji. Czasem po prostu nie da się fotografować inaczej, niż trzymając aparat w rękach. W takich sytuacjach pomagają właśnie systemy stabilizacji obrazu. Jest ich wiele i noszą różne nazwy, ale większość z nich da się sprowadzić do dwóch podstawowych rodzajów:

skracających czas otwarcia migawki przy zachowaniu tej samej ekspozycji ujęcia oraz umożliwiających dłuższe niż "bezpieczne" dla danej ogniskowej naświetlanie klatki bez obawy, że zdjęcie wyjdzie nam poruszone.

Stabilizacja optyczna ? trzecia ręka

Pod nazwą "stabilizacja optyczna" kryje się cała grupa systemów umożliwiających fotografowanie bez stabilnego oparcia z czasami naświetlania znacznie dłuższymi niż wynosi w sekundach liczbowa odwrotność ogniskowej. Obecnie w aparatach stosuje się dwa rodzaje stabilizacji: obiektywu oraz matrycy.

Pierwsze z tych rozwiązań opracował Nikon po czym... uznała, że nie zyska ono wielkiej popularności i Na dłuższy czas zaprzestał rozwijania tej technologii. Tymczasem Canon już w 1995 roku wprowadził do sprzedaży pierwszy stabilizowany obiektyw (był to model 75-300mm f/4-5.6 IS USM). Od tego czasu stabilizator obiektywu przeszedł dużą ewolucję ? stawał się coraz bardziej skuteczny i zaczął pojawiać się również w tańszych obiektywach, a nawet aparatach kompaktowych. Przełomem w jego upowszechnieniu była podjęta w 2005 roku decyzja firmy Panasonic, aby wszystkie produkowane modele aparatów kompaktowych wyposażać w optyczny stabilizator obrazu, który w konstrukcjach tego producenta nosi do dzisiaj nazwę O.I.S. (Optical Stabilization System).

JAK DZIAŁA OIS ?

Redukcja wstrząsów w systemie OIS realizowana jest przy użyciu specjalnego korekcyjnego układu optycznego . Spotyka się różne rozwiązania, np. układ złożony z dwóch ruchomych szklanych płytek rozdzielonych warstwą cieczy który jest optycznym odpowiednikiem pryzmatu zmieniającego kierunek przechodzącego przezeń światła. Płytki szklane sterowane są osobno ? jedna w pionie, druga w poziomie na podstawie sygnałów otrzymywanych z elektroniki aparatu, obiektywu, bądź też lornetki. Za wykrywanie drgań odpowiedzialny jest układ żyroskopowy. W przypadku stwierdzenia wstrząsu analizowany jest jego kierunek i amplituda a następnie wyliczane są kąty obrotu szklanych płytek tak aby zmodyfikować drogę optyczną obrazu i przywrócić jego pierwotne centrum na środek matrycy lub też pola widzenia. Trochę inaczej rozwiązano system MEGA O.I.S. produkowany przez Panasonica. Tutaj do czynienia mamy z ruchomą soczewką korekcyjną przesuwaną w pionie i w poziomie, przy czym zasada stabilizacji jest podobna do opisanej powyżej.

Stabilizacja cyfrowa ? skracamy ekspozycję

W ciągu ostatniego czasu w sprzedaży zaroiło się od aparatów kompaktowych z dumnie brzmiącymi napisami na opakowaniach w rodzaju "Digital Shake Reduction", "Double Image Stabilization" lub podobnie brzmiących. Zjawisko to stało się tak powszechne, że wymaga jednoznacznego komentarza: mechanizmy te, choć prezentowane przez producentów jako systemy stabilizacji drgań, w większości przypadków nie mają z nimi nic wspólnego. W sprawie tej wypowiadało się już wiele pism i portali branżowych, a nawet Camera & Imaging Products Association, jednak wiele wskazuje na to, że hasło "cyfrowa stabilizacja" stało się już na tyle utartym sloganem reklamowym, że planując zakup aparatu koniecznie powinniśmy wiedzieć z czym mamy tu do czynienia.

Najprościej rzecz ujmując stabilizacja realizowana nie za pomocą ruchomych elementów optycznych bądź światłoczułych polega na chwilowym lub stałym podbiciu czułości ISO do wartości, która umożliwi skrócenie czasu naświetlania wykonanie nieporuszonego zdjęcia w trudnych warunkach oświetleniowych. Teoretycznie mechanizm ten jest skuteczny a jego zasada działania ? jasna. Dlaczego więc jest on tak piętnowany jako "pułapka marketingowa"? Z kilku powodów. Po pierwsze, jest to reklamowanie pewnej funkcji jako coś, czym ona de facto nie jest. Po drugie żadna reklama nie informuje o największym problemie związanym z silnym podbiciem czułości aparatu ? często do wartości 1600 ISO lub więcej. Jest nim silne zaszumienie obrazu połączone często z jego rozmyciem i dwukrotnym lub większym zmniejszeniem rozmiarów zdjęcia. Czyni to systemy cyfrowej stabilizacji narzędziem o mocno wątpliwej skuteczności.

Nie należy jednak wszystkich aparatów wyposażonych w tę funkcję wrzucać do jednego worka. Przede wszystkim różne modele aparatów różnie reagują na wysokie wartości ISO ? jedne radzą sobie z redukcją szumów lepiej, inne gorzej, a jeszcze inne zupełnie sobie nie radzą. Wiele zależy od stopnia podbicia, które możemy sprawdzić w specyfikacji technicznej sprzętu ? jeżeli na przykład maksymalna fizyczna czułość matrycy wynosi 800 ISO, a w trybie Shake Reduction (czy jak brzmi jego nazwa) podnoszona jest do 1600 ISO, to efekty tego mogą nie być zbyt destrukcyjne (choć też stabilizacja taka nie będzie szczególnie skuteczna, zapewni bowiem jedynie dwukrotne skrócenie czasu ekspozycji). Zupełnie inaczej powinniśmy potraktować informację, że włączenie tego trybu zwiększa czułość do 6400 ISO. Na papierze brzmi to może imponująco, ale bądźmy pewni, że zdjęć tych nie będzie się dało oglądać.

źródło:

1 - Skąd się biorą drgania podczas wykonywania zdjęć? (ruch, ręce-dłoń-palec)(przyczyny rozmazania obrazu)

2 - Omów w jaki sposób można stabilizować obraz.

3 - Jaki statyw i dlaczego wskazany jest do wykonywania zdjęć ?

4 - Czy monopod nadaje się do stabilizacji, w jaki sposób wóczas działa ?

5 - Czy cyfrowa stabilizacja polepsza jakość zdjęcia ?

Jaka jest różnica między optyczną i cyfrową stabilizacją obrazu? (Jak)

Jeśli kiedykolwiek próbowałeś filmować na telefonie podczas chodzenia, wiesz, że utrzymywanie obrazu nadal jest trudne. Istnieje pewna schludna technologia zaprojektowana w celu zmniejszenia efektu chwiejnej krzywki i istnieją dwa różne podejścia do jej implementacji.

Optyczna stabilizacja obrazu pochodzi ze świata fotografii, wykorzystując skomplikowane mechanizmy sprzętowe wewnątrz obiektywu, aby utrzymać nieruchomy obraz i umożliwić ostre przechwytywanie. Istnieje od dawna, ale został przystosowany do wideo i niedawno zminiaturyzowany na smartfony. Cyfrowa stabilizacja obrazu to raczej sztuczka programowa, np. "Zoom cyfrowy", ale w odwrotnym kierunku, aktywnie wybierający prawidłową część obrazu na czujniku, aby wyglądał jak obiekt, a kamera porusza się mniej. Rzućmy okiem na to, jak obaj pracują i jak są one stosowane w najnowszych gadżetach fotograficznych.

Optyczna stabilizacja obrazu: stabilizator do soczewek

How-To Geek ma już artykuł wyjaśniający, jak działa optyczna stabilizacja obrazu. Ale dla kompletności podsumujemy: optyczna stabilizacja obrazu, określana skrótowo jako OIS i nazywana również "IS" lub "redukcja wibracji" (VR, brak związku z rzeczywistością wirtualną) w zależności od marki aparatu, jest wszystko o sprzęcie.

Obiektyw aparatu z optyczną stabilizacją obrazu ma wewnętrzny silnik, który fizycznie przesuwa jeden lub więcej szklanych elementów wewnątrz obiektywu, gdy aparat ustawia ostrość i rejestruje ujęcie. Skutkuje to efektem stabilizującym, przeciwdziałającym ruchem obiektywu i aparatu (na przykład z drżenia rąk operatora) i umożliwia rejestrowanie ostrzejszego, mniej rozmytego obrazu. To z kolei umożliwia robienie zdjęć przy słabym oświetleniu lub przy niższej wartości zatrzymania F, mimo że są dobrze zdefiniowane.

Inżynieria, która pasuje do tych rzeczy, jest niesamowita. Jest to bardzo mała wersja zewnętrznego sprzętu, takiego jak wieloosiowe gimbale stosowane w systemach takich jak Steadicam - te duże aparaty na ramiona, które można było oglądać na imprezach sportowych lub w zestawach filmowych. Wyniki z systemu stabilizacji w obiektywie lub w aparacie nie są tak dramatyczne, jak te uzyskiwane z zewnętrznych stabilizatorów żyroskopowych, ale wciąż są imponujące. Kamera z obiektywem z optyczną stabilizacją obrazu może uchwycić wyraźniejsze obrazy przy niższych poziomach oświetlenia niż bez, a ta sama technologia może zostać użyta do stworzenia lekkiego polepszenia rozmytego, chwiejnego efektu nagrywania wideo w ręcznej kamerze. Dużą wadą jest to, że optyczna stabilizacja obrazu wymaga wielu dodatkowych elementów w obiektywie, a aparaty i obiektywy wyposażone w OIS są znacznie droższe niż projekty mniej złożone.

Optyczna stabilizacja obrazu była ograniczona do wysokiej klasy aparatów fotograficznych i kamer wideo. Technologia została jednak wystarczająco powtórzona, aby można ją było teraz uzyskać w lustrzankach i lustrzankach na poziomie konsumenckim. Został nawet skrócony, dzięki czemu obiektyw OIS może zmieścić się w module aparatu smartphone. Tak, oznacza to, że w niektórych smartfonach ma mniej niż pół cala grubości mały szklany element. Jeśli Twój telefon ma soczewkę OIS, możesz przytrzymać górny koniec do ucha, wstrząsnąć nim trochę, a nawet usłyszeć, jak element stabilizujący grzechota w tylnym module kamery. (Hmm, nie rób tego zbyt mocno.)

Oto przykład małego elementu OIS modułu kamery telefonicznej. Zwróć uwagę, jak górna część zespołu soczewki może się poruszać niezależnie od czujnika obrazu znajdującego się poniżej.

Przy znacznie mniejszych soczewkach i czujnikach funkcja OIS na telefonach nie jest tak wydajna, jak w większych aparatach. Ale nadal pomaga ci robić wyraźniejsze zdjęcia i mniej drżące wideo. Niektóre godne uwagi projekty telefonów z optyczną stabilizacją obrazu to iPhone 6+ i nowsze, Samsung Galaxy S7 i nowsze, LG G-series oraz Google Pixel 2.

Ręczna stabilizacja obrazu: przycinanie wideo w celu stabilizacji obrazu

Cyfrowa stabilizacja obrazu odbywa się w oprogramowaniu. Jeśli znasz różnicę między zoomem optycznym i zoomem cyfrowym (tj. Wysadzenie pikseli obrazu bez poprawy), jest podobnie. Ale cyfrowa stabilizacja ma o wiele bardziej bezpośredni i wymierny wpływ na wideo.

Aby ustabilizować wstrząsany wcześniej nagrany materiał wideo, możesz wyciąć sekcje na obramowaniach, które "poruszają się" po każdej klatce, co powoduje, że film wygląda bardziej stabilnie. Jest to złudzenie optyczne: podczas gdy wideo się trzęsie, kadr każdej klatki obrazu jest dostosowywany w celu kompensacji drgań i "widzisz" płynną ścieżkę wideo. Wymaga to albo powiększenia ramki obrazu (i poświęcenia jakości obrazu) albo oddalenia samej ramki (w wyniku czego powstanie mniejszy obraz z czarnymi ramkami, które się poruszają).

Edytory wideo dla pacjentów mogą to zrobić ręcznie po zakończeniu nagrywania, klatka po klatce. Oto dramatyczny przykład krótkiego ujęcia z VII odcinka Gwiezdnych wojen.

Jest to przesadny przykład przycinania w celu uzyskania efektu stabilizacji, ale pokazuje, w jaki sposób przesuwanie obrazu wokół ramki wideo w stosunku do obiektu (statku) lub tła może skutkować płynniejszym odtwarzaniem wideo. Oto zbiór bardziej typowych przykładów z rzeczywistymi przedmiotami.

Cyfrowa stabilizacja obrazu: oprogramowanie przycinające wideo dla Ciebie

Dzięki zaawansowanemu oprogramowaniu komputery mogą automatycznie stosować tę technikę kadrowania i przenoszenia. Oprogramowanie do edycji wideo, takie jak Adobe Premiere, Final Cut Pro i Sony Vegas, może to zrobić, generalnie uzyskując efekt poprzez przycięcie lub powiększenie pełnowymiarowego wideo w niewielkiej ilości i dynamicznie stabilizując go klatka po klatce. Oto przykład automatycznego efektu stabilizacji na wideo, wykonanego w Final Cut Pro (przejdź do 3:34, jeśli nie jest już ustawiony).

Podobnie jak optyczna stabilizacja obrazu, to oprogramowanie do przetwarzania końcowego staje się coraz tańsze i bardziej rozproszone. Możliwe jest nawet użycie podstawowej stabilizacji powiększania i przycinania wbudowanej w niektóre bezpłatne usługi wideo, takie jak YouTube i Instagram. Istnieje granica tego, jak bardzo ten efekt można zastosować, ponieważ musi on zostać powiększony, aby zrekompensować drgania aparatu bez pokazywania czarnych obszarów na krawędzi ramki wideo. Im więcej powiększysz, tym niższa będzie jakość końcowego filmu wideo. Zauważ, że poniższe wideo w ramce stabilizowanego materiału (u góry) jest mniejsze niż pełna klatka oryginalnego niestabilizowanego wideo (u dołu) z powodu uprawy koniecznej do uzyskania efektu stabilizacji.

W ten sposób można zastosować stabilizację obrazu do istniejącego wideo. Teraz połącz technikę stabilizacji z przesunięciem i przycięciem, trochę dodatkowego miejsca na matrycy pikseli aparatu fotograficznego podczas robienia filmów, i super zaawansowane oprogramowanie, które wykrywa części obrazu i ich ruch, i możesz zrobić stabilizację automatycznie, dokładnie tak, jak nagrywany jest film! To oprogramowanie rejestruje cały obraz na czujniku aparatu dla każdej klatki, automatycznie wykrywa, jak kamera się trzęsie w stosunku do głównego obiektu i tła i przycina wideo do rozmiaru 4K lub 1080p, przesuwając obraz, aby zrekompensować ruch sama kamera.

Oto, co oznacza "cyfrowa stabilizacja obrazu": stosowanie narzędzi przycinania do wideo, automatycznie i natychmiastowo w aparacie, bez potrzeby dodatkowego oprogramowania po nagraniu wideo.

Technologia ta nie wymaga dodatkowych ruchomych części w mechanizmie soczewki, dzięki czemu jest tańsza w produkcji. Nie jest tak sprawna technicznie jak optycznie stabilizowany obiektyw, ponieważ potrzebujesz bardziej zaawansowanego skomputeryzowanego przetwarzania, aby zastosować narzędzia do przycinania w czasie rzeczywistym. Ale dzięki odpowiedniej kombinacji sprzętu i oprogramowania efekty mogą być dramatyczne. Oto wideo najnowszych technik cyfrowej stabilizacji obrazu w nowej serii GoPro 7.

Zwróć uwagę, że GoPro 7, podobnie jak jego poprzednicy, nie ma ruchomych części stabilizujących w samym aparacie, a wideo powyżej nie zostało ustabilizowane za pomocą dodatkowego oprogramowania, takiego jak Premiere lub Final Cut. Całe to wideo jest pobierane bezpośrednio z kamery, a przycinanie jest stosowane automatycznie, aby zrekompensować drgania i wibracje. Nie jest to idealne rozwiązanie - nie wystarczy całkowicie usunąć wstrząs z roweru schodzącego ze schodów i powoduje to 10-procentowe przycięcie ramki wideo. Ale jest to imponujące ulepszenie w stosunku do niestabilizowanego aparatu, bez kosztów i czasu potrzebnego do stabilizacji OIS lub oprogramowania. GoPro ma wbudowaną cyfrową stabilizację obrazu od serii Hero 5 i jest dostępna także w innych kamerach akcji.

Stabilizację obrazu cyfrowego można również zastosować do wideo na telefonach. Google użył systemu opartego wyłącznie na oprogramowaniu na oryginalnym Pixelu (określanym jako "EIS" dla "elektronicznej stabilizacji obrazu"), a obecnie większość telefonów z wyższej półki ma co najmniej pewien poziom cyfrowej stabilizacji zastosowany, wyraźnie lub nie. Samsung zauważa, że na Galaxy Note 8, Galaxy S9 i Galaxy S9 +, oba optyczne iw tym samym czasie używana jest cyfrowa stabilizacja obrazu. Ale istnieje jedna wielka wadą cyfrowej stabilizacji obrazu: w przeciwieństwie do systemu stabilizacji optycznej nie można go zastosować do nieruchomych obrazów. Ponieważ cyfrowa stabilizacja obrazu polega na przycięciu serii nieruchomych klatek wideo, po prostu nie działa ona pojedynczo.

Image credit: Canon, GoPro

OM-D E-M1X – jeszcze większa wydajność i wytrzymałość

Zintegrowany pionowy grip daje jeszcze większy komfort pracy. Ponieważ obydwa gripy, pionowy i poziomy, zaprojektowano w ten sam sposób, użytkownik z łatwością wykona zarówno zdjęcia portretowe, jak i krajobrazowe.

Wszystkie przyciski oraz dźwignie zostały przeprojektowane (ich układ, kształt, wysokość) i zapewniają jeszcze bardziej intuicyjną obsługę, a ponadto pozwalają fotografować bez odrywania oczu od wizjera (nowa konstrukcja optyczna i największe powiększenie 0,83 x – odpowiednik 35 mm). Wybierak wielofunkcyjny umieszczono na obydwu gripach, dzięki czemu użytkownicy w dowolnym momencie szybko i sprawnie przesuną pola ostrości. Nowa dźwignia blokady C umożliwia blokowanie elementów sterujących w pozycji pionowej, a także blokowanie tylko wybranych elementów sterujących.

Uszczelniony korpus gwarantuje ochronę przed kurzem, zachlapaniami i mrozem2. Podłączenie kabla zdalnego sterowania, mikrofonu lub słuchawek nie wypływa na odporność aparatu na warunki pogodowe.

Specjalna powłoka udoskonalonego filtra fal ultradźwiękowych (SSWF) wibruje aż 30 000 razy na sekundę, zmniejszając ryzyko zakurzenia lub zabrudzenia podczas zmiany obiektywu. Sama konstrukcja korpusu zwiększa trwałość i niezawodność aparatu – podczas nagrywania filmów i rejestrowania zdjęć seryjnych ciepło generowane przez elektronikę jest rozpraszane. Dzięki temu żywotność migawki wynosi 400 000 wyzwoleń.

Dwa akumulatory BLH-1 pozwalają wykonać 2580 zdjęć bez konieczności ponownego ładowania. Korzystając z portu USB-PD (100 W ), obydwie baterie naładujemy w zaledwie 2 godziny i to bezpośrednio w aparacie.