Najlepsze obiektywy Pentax w 2021 roku

Motorola Edge 20 Pro. Za ten ekran dam się pokroić, ale reszta…

Motorola Edge 20 Pro zbliża… aż 50 razy

Motorola Edge 20 Pro ma najbardziej złożony aparat w całym portfolio Motoroli, a aparat z teleobiektywem 5x to najciekawszy jego element. Zdjęcia zrobione z podstawowym zbliżeniem 5x są rzeczywiście atrakcyjne. Obietnica hybrydowego zoomu 50x również została spełniona, ale korzystanie z niego jest wysoce niepraktyczne. Stabilizacja obrazu sprawia, że trudno dobrać właściwy kadr. Aparat „przykleja się” i skacze po scenie jak złośliwy kawałek taśmy samoprzylepnej. Ani jedno ze zrobionych w ten sposób zdjęć nie ma takiego kadru, jaki planowałam.

Widać też nieco fioletowych aberracji chromatycznych, ale przy takim obiektywie niczego innego się nie spodziewałam. Za teleobiektywem o jasności f/3,4 pracuje matryca 8 MPix o pikselach mierzących 1 μm.

Aparat główny na papierze jest imponujący. Jest tu matryca 108 MPix, której piksel mierzy 0,7 μm. W praktyce jednak piksele są łączone w grupy 2,1 μm, by zbierać więcej światła. Oczywiście można też zrobić zdjęcie w pełnej rozdzielczości, by przyjrzeć się detalom, ale będzie ono naświetlane zauważalnie dłużej od standardowego. Obiektyw ma przysłonę f/1,9.

W praktyce nie mam wielu uwag do zdjęć robionych tym obiektywem. Jedynie balans bieli daje mi powody do narzekania. Oprogramowanie aparatu stara się, jak może znaleźć „biel” na najjaśniejszym punkcie zdjęcia i czasami daje to opłakane efekty. Z drugiej strony HDR potrafi zaatakować kolorami nie z tej ziemi. Większość zdjęć jednak wyszła bardzo dobrze.

Aparat szerokokątny ma matrycę o rozdzielczości 16 MPix i obiektyw o przysłonie f/2,2. Widać drobne różnice w kolorystyce zdjęć między robionymi obiektywem szerokokątnym i podstawowym, ale nie są one dyskwalifikujące. Pole widzenia wynosi 119°, ale mimo tego geometria zdjęć jest poprawna – jak coś ma być proste, to jest proste.

Motorola przyzwyczaiła mnie do obecności osobnego aparatu makro, a tu niespodzianka: zdjęcia makro trzeba robić szerokokątnym. Efekty… nie są wcale złe.

Aparat selfie ma matrycę 32 MPix, stosującą system Quad Pixel, by stworzyć piksele 1,4 μm z czterech 0,7 μm. Efekty są dobre przy dobrym świetle, ale nie trzeba wiele, by na zdjęcia wkradły się szumy albo by zdjęcie było poruszone. Mam też wrażenie, że ten aparat mógłby mieć szerszy kąt widzenia przy nagrywaniu filmów.

Filmy: Płynny zoom wcale nie jest taki płynny

Motorola Edge 20 Pro może nagrywać filmy w rozdzielczości do 8K (24 kl./s), nie widzę jednak potrzeby, by z tego korzystać. Znacznie częściej sięgałam po nagrania 4K w 60 kl./s, ze względu na ich płynność. Gdy zaś chciałam korzystać z zoomu, i tak musiałam zejść do 1080p. Nie zabrakło możliwości nagrywania z dwóch aparatów jednocześnie oraz charakterystycznego dla Motoroli efektu jednego koloru.

Przyznam, że płynny zoom jest dla mnie sporą atrakcją, ale Motorola nie stanęła na wysokości zadania. Zbyt wyraźnie widać moment, gdy nagrywający telefon przełącza się między obiektywami. Zmienia się ostrość, znikają lub pojawiają się artefakty cyfrowego przybliżenia, czasami też nieznacznie zmienia się kolorystyka obrazu. Szkoda. Motorola musi się jeszcze trochę nauczyć w zakresie analizy obrazu.

Nie mogę pochwalić też dźwięku, jaki nagrywa Motorola Edge 20 Pro. Motorola zastosowała tu 3 mikrofony i algorytmy usuwające hałasy z tła, ale efekty nie są moim zdaniem zadowalające. Często nagrania są za ciche. Ponadto słuchać efekty działania cyfrowego tłumienia. Do nagrywania wideo tym telefonem warto mieć lepszy mikrofon. Podczas nagrywania miałam też trochę problemów z ustawianiem ostrości i balansem bieli, były to jednak przypadki sporadyczne. Poza tym, jeśli ktoś nie ma wygórowanych wymagań fotograficznych, będzie z tego telefonu zadowolony.

Google News Chcesz być na bieżąco? Obserwuj nas na

Źródło zdjęć: wł.

Źródło tekstu: wł.

lcd, dlp, 3d, HD, hdmi, jasność, kontrast, rozdzielczość, Lenst Shift, keystone, żywotność lampy

BAZA WIEDZY

Projektor multimedialny (zwany także rzutnikiem multimedialnym oraz projektorem wideo) to urządzenie służące do wyświetlania obrazu na ekranie na podstawie otrzymywanego sygnału. Źródłem takiego sygnału może być stacjonarny komputer, laptop, odtwarzacz DVD, konsola gier, tuner satelitarny, kamera, magnetowid, itp. Coraz częściej projektory umożliwiają wyświetlanie obrazu z przenośnych pamięci USB, SD, itp.

Technologia

W projektorach multimedialnych najczęściej spotyka się dwie konkurencyjne technologie generowania obrazu: LCD oraz DLP. Każda z tych technologii ma zarówno swoje zalety jak i wady. Nie można jednoznacznie wskazać, która z nich jest lepsza. Na rynku oferowane są także projektory w technologiach opartych o LCD i DLP, np. LCoS, SXRD, D-ILA, które ze względu na koszty produkcji znajdują zastosowanie w niewielu urządzeniach.

Czy LED można nazwać technologią wyświetlania obrazu? Podobnie jak w telewizorach diody LED lub Laser są tylko "podświetleniem", inaczej mówiąc źródłem światła, które zastępuje tradycyjną lampę wyładowczą. Oprócz diod układ optyczny składa się z opisanych wcześniej modułów odpowiedzialnych za tworzenie obrazu, np. DLP lub LCoS.

LCD

Zasada działania typowego projektora LCD jest następująca: światło generowane przez lampę jest odpowiednio filtrowane i rozszczepiane na trzy składowe RGB (czerwoną, zieloną i niebieską). Wybór tych kolorów nie jest przypadkowy – dzięki ich syntezie w odpowiednich proporcjach można uzyskać dowolny inny kolor. Po rozszczepieniu każda z tych składowych jest odpowiednio filtrowana (każdemu pikselowi obrazu przyporządkowana jest odpowiednia „ilość” składowej) przez osobną matrycę LCD a następnie syntetyzowana w pryzmacie. Tak wygenerowany obraz wyświetlany jest na ekranie za pośrednictwem obiektywu.

Zalety (w porównaniu do DLP): - lepsze nasycenie kolorów Spowodowane jest to faktem, że poszczególne składowe koloru (RGB) syntetyzowane są jednocześnie (w przypadku technologii DLP synteza koloru polega na bezwładności ludzkiego wzroku, patrz poniżej). Dodatkowe znaczenie w przypadku technologii DLP ma często wykorzystywane przez producentów „podbijanie jasności” projektora poprzez zastosowanie dodatkowego białego segmentu na filtrze kolorów (poprawia to również kontrast). - obraz jest bardziej ostry Różnice są bardziej zauważalne przy złożonych prezentacjach arkuszy kalkulacyjnych, niż przy obrazie video. Nie oznacza to, że obraz DLP jest nie ostry, po prostu porównując ten sam obraz na obu projektorach dochodzimy do wniosku, że obraz LCD jest ostrzejszy. - projektory LCD świecą jaśniej niż DLP przy wykorzystaniu lamp o tym samej mocy Przy wykorzystaniu lampy o tej samej mocy, z reguły w projektorach LCD uzyskamy wyższą jasność. Wady (w porównaniu do DLP): - widoczne poszczególne piksele(przestrzenie pomiędzy pikselami) W raz z rozwojem technologii oraz zwiększeniem rozdzielczości paneli LCD, przestrzenie między pikselami są coraz mniejsze a opisany poniżej efekt nie wpływa negatywnie na jakość obrazu. Wypełnienie obrazu przez projektor LCD wynosi około 70%, co oznacza, iż taką część ekranu zajmują piksele, natomiast pozostałe 30% obrazu stanowią przerwy pomiędzy nimi. Z tego powodu z niewielkiej odległości od ekranu możemy zauważyć, że obraz projektora LCD składa się z drobnych punkcików. W zależności od klasy urządzenia, efekt ten jest bardziej lub mniej widoczny (im wyższa rozdzielczość tym efekt mniej widoczny przy tej samej wielkości ekranu). Niektóre projektory wyposażone są w mikrosoczewki lub specjalne funkcje wygładzania pikseli, które w znacznym stopniu minimalizują ten efekt. - gorsze odwzorowanie czerni oraz gorszy kontrast Istotne szczególnie w zastosowaniu w kinie domowym, aczkolwiek najnowsze projektory LCD przeznaczone do kina domowego zapewniają odpowiednią głębię czerni. Jest to spowodowane specyfiką stosowanych matryc LCD, które nie są w stanie idealnie odizolować (nie przepuszczać) światła. - możliwa niespójność kolorów Specyfika konstrukcji projektorów LCD, gdzie trzy kolory (RGB) składające się na obraz końcowy są generowane przez osobne układy optyczne, stwarza możliwość powstania niespójności podczas syntezy (trzy składowe się „rozjeżdżają”). Sprowadza się to do wyświetlania nieostrego, rozmazanego obrazu. Nowsze projektory LCD charakteryzują się wyższym kontrastem, natomiast w przypadku projektorów do kina domowe różnice w kontraście są nieznaczne.

DLP

Technologia DLP (Digital Light Processing) została stworzona przez firmę Texas Instruments. Zasada działania projektora DLP różni się znacznie od projektora LCD. W przypadku projektorów wyposażonych w 1 układ DMD (Digital Micromirror Device) obraz końcowy jest syntetyzowany przez nakładanie się na siebie na przemian półobrazów odpowiedzialnych za każdą ze składowych (patrz opis technologii LCD). Każdy taki półobraz jest generowany w następujący sposób: światło z lampy zostaje przefiltrowane w taki sposób, aby w danym momencie mieć barwę tylko jednej składowej (np. R). Tak powstały strumień światła kierowany jest na układ DMD, który składa się z bardzo dużej ilości mikro-lusterek, które mogą się poruszać (w podstawowej technologii DLP na każdy piksel obrazu przypada 1 lusterko). Aby uzyskać różne nasycenie danej składowej część padającego światła jest odbijana w stronę obiektywu, a część rozpraszana wewnątrz projektora. Za podział światła generowanego przez lampę odpowiedzialne jest wielokolorowe, wirujące kółko. Aby uzyskać kolorowy obraz wystarczy, aby miało ono trzy segmenty (czerwony, zielony i niebieski) i wirowało w częstotliwością 60 razy na sekundę, jednak producenci projektorów, aby poprawić parametry wyświetlanego obrazu wprowadzili różne ulepszenia. Jednym z nich jest wprowadzenie dodatkowego białego segmentu, które w sposób znaczący zwiększa jasność projektora. Więcej informacji pod adresem: Zalety: - z reguły mniejsze wymiary projektora Dzięki kompaktowej budowie modułu generującego obraz najmniejsze na świecie urządzenia projekcyjne wykonane są w technologii DLP. Nadaje się ona doskonale do celów mobilnych. Obecnie możemy spotkać projektory DLP ważące poniżej 1 kg lub o kompaktowych wymiarach (wysokość poniżej 5cm). - wyższy kontrast i lepsze odwzorowanie czerni Wielu użytkowników ceni sobie projektory DLP głównie ze względu na wysoki kontrast i dobre odwzorowanie czerni. Projektory wyposażone w najnowsze chipy DLP potrafią wygenerować obraz o kontraście powyżej 5000:1. Nowsze projektory LCD charakteryzują się wyższym kontrastem, natomiast w przypadku projektorów do kina domowe różnice w kontraście są nieznaczne. - obraz jest bardziej wygładzony i pozbawiony widocznych pikseli W technologii DLP wypełnienie obrazu jest znacznie większe (90%) i dzięki temu przerwy pomiędzy pikselami są prawie niezauważalne, a obraz gładki i jednolity. Różnica jest najbardziej widoczna w przypadku projektorów o rozdzielczości SVGA(800x600). - brak niespójności kolorów W przypadku projektorów DLP z jednym układem DMD zjawisko niespójności kolorów nie występuje, ponieważ każda składowa generowana jest przez ten sam układ optyczny i można powiedzieć, że zawsze trafia w ten sam punkt ekranu. Wady: - występujący efekt tęczy Ponieważ obraz generowany jest w sposób sekwencyjny (kolory nakładane są jeden po drugim), istnieje możliwość wyodrębnienia na obrazie poszczególnych składowych kolorów RGB. Na szczęście większość populacji, albo w ogóle nie widzi tego efektu, albo im to nie przeszkadza. Wraz ze zwiększeniem szybkości chipów DLP oraz udoskonaleniem koła barw (zwiększana jest szybkość obrotów oraz ilość kolorowych segmentów) efekt staje coraz mniej zauważalny. - niższa jasność Przy zastosowaniu identycznej lampy, projektor w technologii LCD będzie świecił jaśniej niż projektor DLP. Projektory DLP są bardziej dostosowane do zastosowań mobilnych, rzadkością są urządzenia o jasności powyżej 4000 ANSI lumenów. Wymienione wady i zalety należy traktować jedynie jako ogólne stwierdzenia, ponieważ najnowsze projektory są coraz to bardziej dopracowane, a producenci nieustannie pracują nad ulepszeniem swoich produktów. Również poszczególne urządzenia w ramach tej samej technologii mogą różnić się w znacznym stopniu.

Rozdzielczość

Rozdzielczość to ilość poszczególnych punktów (pikseli), z których składa się obraz. Jest to ilość punktów w poziomie i pionie, których iloczyn wyznacza łączną ilość pikseli. Najpopularniejsze rozdzielczości projektorów to oraz XGA (1024x768), WXGA (1280x800) oraz HD (1280x760), FullHD (1920x1080). Im wyższa rozdzielczość, tym większa ilość wyświetlanych linii poziomych i pionowych. To z kolei wpływa na czytelność obrazu i możliwość wyświetlenia większej ilości detali. W przypadku projektorów prezentacyjnych najpopularniejsze są rozdzielczości XGA (format obrazu 4:3) oraz WXGA (format obrazu 16:10 - panoramiczny). Do kina domowego zdecydowanie zalecane są rozdzielczości typu 16:9 (WXGA, FullHD).

Jasność

Inaczej nazywana „siłą światła”. Jest to jeden z najważniejszych parametrów projektora, ponieważ to on głównie decyduje o zastosowaniu danego projektora. Jasność podawana jest w ANSI lumenach. Współczynnik lumenów określa natężenie światła emitowanego przez projektor. American National Standards Institute usystematyzował metodę mierzenia lumenów w specyfikacji ANSI. Dzięki temu standardowi klienci maja możliwość łatwiejszego porównywania jasności poszczególnych modeli pochodzących od różnych producentów. Projektory do kina domowego parametr jasności mają na poziomie 1500-2500 ANSI lumenów. Projektory prezentacyjne 2000-4000 ANSI lumenów. Projektory o jasności przekraczającej 4000 ANSI lumenów najczęściej stosowane są do bardziej zaawansowanych instalacji.

Kontrast

Kontrastem określa się stosunek natężenia światła w elementach o maksymalnej i minimalnej jasności np.: różnica między czernią a bielą na obrazie wyświetlanym. Im wyższy jest współczynnik kontrastu, tym większa jest zdolność projektora do wyświetlania poszczególnych odcieni kolorów. Większy kontrast pozwala na dokładniejsze odwzorowanie barw. W specyfikacjach projektorów podawany jest kontrast mierzony metodą Full ON / Full OFF. Technika ta polega na porównaniu dwóch pomiarów dla białej oraz czarnej planszy wyświetlanej przez projektor. W praktyce oznacza to, że parametr kontrastu nie jest miarodajny ponieważ niewiele mówi o kolorach pośrednich (między czernią a bielą), a ze względów technologicznych promuje technologię DLP. Najlepszym wyjściem byłoby mierzenie kontrastu ANSI, niestety niewielu producentów się na to decyduje.

Źródło światła

Lampa wyładowcza jest najczęściej stosowanym rozwiązaniem w projektorach. Charakteryzuje się żywotnością na poziomie 2000-3000 godzin, w trybie ekonomicznym maksymalna żywotność wynosi do 6000 godzin. Z każdą godziną świecenia widoczny jest spadek jasności obrazu. Lampy wyładowcze są jednymi z droższych podzespołów projektora, dlatego przed zakupem należy zwrócić szczególną uwagę na żywotność oraz gwarancję jaką producent udziela na lampę. W przypadku konieczności wymiany lampy poza gwarancją nie ma konieczności zakupu oryginalnej lampy. W ofercie producentów oferowane są również oryginalne żarówki w zamiennym module, zamienniki oraz żarówki bez modułów (w celu wymiany używany jest moduł ze starej lampy). Diody LED lub Laser, coraz popularniejsze są projektory bez lampowe, wyświetlające obraz w oparciu o bezrtęciowe diody LED lub laserowe. Zaletami tego rozwiązania są wydłużona żywotność do 20 000 godzin oraz niski pobór energii. Zdecydowana większość urządzeń nie przekracza jasności 300 ANSI lumenów. Projektory tej klasy nazywane są Pico projektorami, w praktyce należy je sklasyfikować jako gadżety. Hybryda LED i Laser, źródło światła opracowane przez firmę Casio i zastosowane w projektorach w roku 2010. Pierwsze projektory bez lampy wyładowczej, o jasności 2000 ANSI lumenów. Najjaśniejszy model wyświetla obraz o jasności 4000 ANSI lumenów. Wysoką jasność uzyskano dzięki połączeniu czerwonych diod LED oraz niebieskiego lasera, kolor zielony uzyskiwany jest poprzez laser niebieski świecący na fosfor. Żywotność tego źródła światła wynosi 20 000 godzin. Zaletą tej technologii jest również nieduży spadek jasności (w stosunku do lamp wyładowczych), co zostało potwierdzone testami.

Obiektyw i optyka

W zależności od przeznaczenia projektora stosuje się różnego typu obiektywy. Najczęściej można spotkać się z obiektywami standardowymi, które dają obraz o szerokości równej połowie odległości projektora od ekranu (współczynnik 2.0:1). Coraz częściej oferowane są projektory z obiektywami szerokokątnymi (z krótszą ogniskową). W specyficznych zastosowaniach używa się także teleobiektywów (z dłuższą ogniskową).

Obiektyw szerokokątny

pozwala uzyskać obraz o dużej przekątnej z niewielkiej odległości (współczynnik około 1.2 - 1.6:1). Jest to idealne rozwiązanie dla niewielkich sal i pomieszczeń, gdzie z przyczyn technicznych projektor musi być ustawiony blisko ekranu.

Teleobiektyw

stosowany jest w dużych aulach i salach, gdzie projektor musi być umiejscowiony w znaczącej odległości od ekranu (współczynnik 3.0 – 8.0:1 a nawet i więcej). Na rynku znajdują się również projektory z obiektywami, które łączą w sobie cechy obiektywów szerokokątnych oraz teleobiektywów. Stosunek odległości do szerokości ekranu w zakresie 1.4 – 2,8:1. Jak odczytać współczynnik odległości? Podany parametr określa stosunek odległości projektora od ekranu do szerokości obrazu. Np. Jeśli projektor ma współczynnik odległości 1.4 – 2,8:1 oznacza to, że z odległości od 1,4m do 2,8m uzyskuje obraz o szerokości 1m. Aby obliczyć z jakiej odległości projektor uzyska obraz o innej szerokości należy dokonać obliczeń matematycznych (wzór na proporcje) lub skorzystać z kalkulatora odległości. Odległość między projektorem a ekranem liczona jest od obiektywu projektora. Ponadto wyróżniamy obiektywy z elektrycznym i manualnym sterowaniem, gdzie regulacje wielkości i ostrości obrazu odbywają się odpowiednio za pomocą silników elektrycznych lub ręcznie. Przy omawianiu obiektywów warto wspomnieć o rozwiązaniu typu:

Lens Shift

Polega na możliwości przesuwania obiektywu w pionie (w górę i w dół) i w poziomie (w lewo i w prawo). Bardzo przydatna funkcja, kiedy nie ma możliwości ustawienia projektora prostopadle do ekranu. Układ Lens Shift pozwala na korygowanie zniekształceń trapezowych drogą optyczną, bez jakiejkolwiek utraty jakości, co ma miejsce podczas typowej cyfrowej korekcji efektu „Keystone”. Rozwiązanie to najczęsciej spotykane jest w projektorach instalacyjnych oraz zaawansowanych projektorach do kina domowego.

Wejścia / wyjścia

Wejścia sygnałowe umożliwiają współpracę projektora z urządzeniami zewnętrznymi. Najczęściej spotykane wejścia to:

RGB

RGB (złącze 15 pinowe D-sub, VGA), typowe analogowe złącze komputerowe, służące do podłączenia karty graficznej komputera z projektorem, połączenie analogiczne do podłączania monitora komputerowego

DVI

DVI, cyfrowe złącze komputerowe. W przypadku urządzeń posiadających złącze DVI, połączenie cyfrowe umożliwia przesyłanie cyfrowego sygnału video bez potrzeby konwersji na sygnał analogowy. Uzyskiwany w ten sposób obraz charakteryzuje się wyższą jakością i stabilnością. Złącze typu DVI ma kilka odmian. Może to być np. DVI-D (tylko sygnał cyfrowy), DVI-I (możliwość przekazania zarówno sygnału cyfrowego jak i analogowego), M1-DA (cyfrowo-analogowe złącze oferujące dodatkowe możliwości – np. obsługę USB). Złącze DVI jest systematycznie wypierane przez bardziej spopularyzowany standard HDMI.

HDMI

HDM (High-Definition Multimedia Interface, dawniej DVI-CE) – najpopularniejszy standard złącza cyfrowego, następca DVI dla multimediów. Umożliwia przesyłanie „w jednym kablu” obrazu i dźwięku (cyfrowo): obraz o rozdzielczości do pełnego HDTV (1080p – 2.2 Gbps) – nieskompresowany, dźwięk wielokanałowy (również nieskompresowany). Łączna przepustowość łącza to 5Gbps. Złącze inne niż DVI (mały wtyk przypominający trochę połączenie sata i małego firewire, Typ A ma 19 pinów, Typ B ma 29 pinów). Złącze kompatybilne (poza dźwiękiem oraz funkcjonalnościami dostępnymi dla wyższych wersji HDMI) z DVI, dostępne są przejściówki HDMI -> DVI i odwrotne. Standard HDMI 1.4 został udoskonalony o nowe funkcjonalności: dźwięk zwrotny (np. z telewizora do amplitunera), kanał ethernet (w systemie AV tylko jedno urządzenie musi być podpięte do sieci LAN, pozostałe korzystają z zasobów sieci za pośrednictwem przewodów HDMI), obsługa 3D FullHD side by side, obsługa rozdzielczości 4K x 2K. Oczywiście aby korzystać z możwości HDMI 1.4 urządzenia AV muszą być z nim kompatybilne.

HDCP

HDCP (High-bandwith Digital Content Protection) – w sumie to nie jest złącze, tylko protokół. Dostępny dla DVI i HDMI. Zastosowanie: szyfrowanie połączenia pomiędzy źródłem sygnału (DVD, komputer itp.) a odbiornikiem sygnału (np. projektor).

Komponent

Komponent (component), jedno z najbardziej zaawansowanych złącz dla sygnału video. Sygnał komponentowy video przekazuje informację o obrazie w postaci jego wszystkich składowych. Składowe te, luminancja oraz chrominancja, są definiowane jako „Y-Pb-Pr” (dla sygnałów analogowych) oraz Y-Cb-Cr (dla sygnałów cyfrowych). Dzięki temu uzyskuje się jeden z najlepszych obrazów w porównaniu z innymi popularnymi standardami. Ponadto złącze to może być wykorzystane do przesyłania obrazu przetworzonego przez układ progresywnego skanowania (co nie jest możliwe w przypadku S-Video i Kompozyt).

S-video

S-video. Oferuje jakość pośrednią pomiędzy złączem kompozytowym (Video) a komponentem. Przekazujący dane za pomocą informacji o kontraście (luminancja) i kolorze (chrominancja). Gniazda S-Video to maleńkie 4-pinowe wtyki.

Kompozyt

Kompozyt (composite), potocznie nazywany Video. Najpopularniejsze i najczęściej występujące przyłącze sygnałowe. Sygnał kompozytowy jest wygodny, ponieważ jest „kompaktowy” i akceptowany przez wszystkie odbiorniki, ale oferuje najsłabszą jakość obrazu (jest to wejście 1x chinch/RCA – najczęściej żółty).

USB

USB, umożliwia wyświetlanie prezentacji z przenośnej pamięci. Format obsługiwanych plików: JPEG, AVI, BMP, coraz częściej PPT.

RJ45

RJ45, najczęściej używane do zarządzania projektorem poprzez ethernet (LAN), rzadziej umożliwia przesyłanie statycznych obrazów.

WLAN

WLAN, komunikacja bezprzewodowa umożliwia przesyłanie obrazu z komputera do projektora za pośrednictwem sieci bezprzewodowej. Rozwiązanie sprawdza się w przypadku obrazów statyczny (np. prezentacja PowerPoint), ze względu na ograniczoną przepustowość danych wyświetlanie animacji oraz filmów nie wygląda zadowalająco (zbyt mała liczba wyświetlanych klatek na sekundę).

Właściwy kabel

Decydując się na okablowanie do naszego zestawu AV zawsze musimy sobie odpowiedzieć na kilka pytań. Kluczowymi zagadnieniami będzie typ łączonych urządzeń, charakter przenoszonego sygnału, rodzaj złącz, a także długość połączenia czy wygoda w podłączaniu i odłączaniu danego elementu.

Zasada działania kabla jest bardzo prosta do zilustrowania na przykładach z naszego codziennego doświadczenia. Wiele specjalistów z branży AV twierdzi, że pierwszą cechą, jaka rzuca się w oczy podczas oceny kabla jest jego grubość. Faktycznie, w wielu przypadkach, zwłaszcza przy zastosowaniach analogowych (jak na przykład łączenie kolumn głośnikowych ze wzmacniaczem sygnału), grubość ma zasadnicze znaczenie. Można bardzo łatwo porównać to do wody płynącej cienką lub grubą rurą. Podobnie jak w grubej rurze mamy znacznie lepszą szybkość przepływu, tak samo kable głośnikowe o przekroju np. 4mm2pozwolą na przesłanie dźwięku o znacznie lepszej jakości, pełnych nasycenia tonach niskich i świetnej szczegółowości tonów wysokich, niż kabel o przekroju 0,75mm2.

Do tworzenia żył w przewodach stosuje się druty miedziane, ze względu na świetne przewodnictwo elektryczne i cieplne tego metalu. Jednak najwyższej jakości kable produkowane są z jej specjalnie przetworzonej odmiany - miedzi beztlenowej. Okazuje się, że usuwając ze stopu cząsteczki tlenu otrzymujemy jeszcze lepsze właściwości przewodnictwa, gdyż cząsteczki tlenu powodując utlenianie kabla osłabiają przepływ elektronów. Analogią jest droga, na której znajdują się duże kamienie (cząsteczki tlenu) i droga oczyszczona, po której możemy poruszać się znacznie szybciej. Miejscem, gdzie bardzo często dochodzi do uszkodzeń połączenia są okolice wtyczki kabla. Jest to miejsce szczególnie narażone na rozciąganie, zginanie, łamanie itp, dlatego jakość zakończeń ma bardzo duże znaczenie. Dodatkowo kable nagrzewają się właśnie przy wtyczkach, dlatego zarówno obudowa (najlepiej odlewana, nie skręcana) oraz właściwe, wytrzymałe luty odgrywają ważną rolę. Często zamiast cyny, która oprócz tego, że stosunkowo szybko się utlenia, także szybko się rozgrzewa (183-270 °C) i stygnie, przez co nie zdąży dokładnie wypełnić szczelin między łączonymi materiałami, stosuje się twarde lutowanie za pomocą srebra. Srebro w przyrodzie często występuje w towarzystwie miedzi i złota, dlatego łączenie miedzianej żyły za pomocą lutów ze srebra ze złotą wtyczką jest powrotem tych surowców do korzeni. Ponadto rozgrzane do 600-1080 °C srebro świetnie wypełnia szczeliny i tworzy trwałe połączenie.

W przypadku połączeń o dużej długości, tak jak często podczas montażu projektora w sali prezentacyjnej, jakość kabla, a zwłaszcza izolacja, odgrywa bardzo ważną rolę. Oprócz tego, że zgodnie z podstawami elektrotechniki, opór kabla jest wprost proporcjonalny do jego długości, to na całej drodze, od urządzenia wysyłającego sygnał do odbiornika, połączenie narażone jest na zakłócenia, spowodowane innymi urządzeniami i ich polem elektromagnetycznym. Specjalnie warstwy gumy i folii (np. filtr ferrytowy) ekranują przewód a także chronią go przed wilgocią, kurzem i brudem, tak samo jak skóra chroni nasz organizm przed szkodliwymi czynnikami z zewnątrz.

Wyposażenie / funkcje

wirtualna mysz

Funkcja pozwalająca na kontrolowanie myszy komputera pilotem projektora. Aby ją uaktywnić należy podłączyć projektor do komputera przez port USB. Tym sposobem komputer komunikuje się z projektorem, którego pilot przejął funkcję myszy komputerowej. Pozwala to na przykład uruchamiać programy oraz zmieniać obrazy prezentacji bez podchodzenia do komputera. Świetną alternatywą są prezentery, służące do przełączania slajdów lub emulacji myszy komputerowej. Prezenter jest urządzenie niezależny od projektora, składa się z jednostki sterującej oraz odbiornika, który jest podpinany bezpośrednio do komputera. Sygnał jest przesyłany droga radiową.

korekcja efektu trapezowego

Praktycznie wszystkie obecnie występujące na rynku projektory wyposażone są w układy pozwalające na korygowanie geometrii wyświetlanego obrazu – zwane inaczej korekcją trapezu lub jeszcze inaczej korekcją efektu „Keystone”. Wykorzystanie tej funkcji jest niezbędne w sytuacji, kiedy nie mamy możliwości ustawienia projektora prostopadle do ekranu. Przy nieprawidłowym ustawieniu projektora uzyskany obraz będzie posiadał widoczne zniekształcenia i swoim kształtem przypominał trapez. W takiej sytuacji dopiero użycie regulacji „efektu trapezu” pozwoli nam uzyskać prawidłowy, prostokątny obraz. Regulacja efektu „Keystone” może być pozioma (H) i pionowa (V), może również być regulowana ręcznie lub automatycznie, może być cyfrowa (ze stratą jakości obrazu) i optyczna (mechanizm Lens Shift). Ze względu na fakt, że cyfrowa korekcja trapezu powoduje spadek jakości wyświetlanego obrazu (co jest widoczne zwłaszcza na wyświetlanych arkuszach excella) sugerujemy przemyślany dobór oraz montaż projektora, który pozwoli uniknąć zniekształceń trapezowych bez konieczności cyfrowej korekcji.

zoom

zoom cyfrowy (realizowany przez cyfrowe przetworniki projektora) – funkcja umożliwiająca powiększanie wybranego fragmentu obrazu, najczęściej obsługiwany za pomocą pilota projektora. zoom optyczny (realizowany przez obiektyw) umożliwia powiększenie (zazwyczaj 1.2x -1.4x) lub pomniejszenie całego obrazu (np. dopasowanie do wielkości ekranu). Zoom może być sterowany ręcznie lub elektrycznie.

tryb ECO (pracy ekonomicznej)

Zdecydowana większość projektorów jest wyposażona w 2 tryby pracy: standardowy/jasny oraz ekonomiczny/standardowy. Przełączenie projektora w tryb ekonomiczny powoduje obniżenie jasności (najczęściej o 20%) w stosunku do wartości standardowej. Pozytywne efekty to wydłużenie czasu życia lampy oraz zmniejszenie poziomu szumu projektora oraz zmniejszenie zużycia energii. Niektóre modele projektorów dzięki zastosowaniu czujników światła samoczynnie dopasowują jasność (tryb pracy) do natężenia światła w pomieszczeniu

żywotność lampy

Najlepsze obiektywy Pentax w 2021 roku

Mając ugruntowaną gamę obiektywów, wybraliśmy najlepsze dostępne obecnie soczewki Pentax. Niezależnie od tego, czy masz lustrzankę cyfrową Pentax w formacie APS-C, czy pełnoklatkową lustrzankę cyfrową, taką jak K-1, na tej stronie znajdziesz odpowiedni obiektyw dla siebie. Fani Pentaxa mogą również chcieć wiedzieć, że Pentax będzie obchodził 100-lecie istnienia w 2020 roku i planuje specjalną edycję Pentax DSLR, aby to uczcić.

Pierwszą rzeczą do zapamiętania jest jednak to, że pierwotnie wszystkie lustrzanki cyfrowe Pentax korzystały z matryc formatu APS-C, więc większość obiektywów Pentaxa została zaprojektowana dla tego mniejszego formatu. Jednak ostatnio Pentax wypuścił na rynek pełnoklatkową lustrzankę cyfrową K-1, którą kontynuował z K-1 Mark II, więc teraz produkuje również obiektywy pełnoklatkowe.

Najlepsze obiektywy Pentax mogą konkurować z obiektywami Canon, Nikon i Sony, podczas gdy nie tylko Pentax produkuje obiektywy do lustrzanek cyfrowych Pentax, tak jak robi to niezależny producent obiektywów Sigma. Niestety Sigma zapowiedziała, że przestanie wspierać montaż Pentax K. Dobra wiadomość jest taka, że istnieje wiele soczewek Pentax, które mogą wypełnić tę lukę, a prawie wszystkie nasze zalecenia i tak dotyczą własnych obiektywów Pentax.

Cechy obiektywu Pentax

Wszystkie najnowsze lustrzanki cyfrowe Pentax mają wbudowaną funkcję SR (Shake Reduction) z przesunięciem czujnika. Dzięki temu projektanci obiektywów mogą w pełni skoncentrować się na wydajności optycznej bez potrzeby wbudowywania jednostek stabilizujących w same soczewki. Wiele aktualnych soczewek Pentax zawiera asferyczne elementy ze szkła o bardzo niskiej dyspersji, a także zaawansowane powłoki.

Niektóre starsze obiektywy w katalogu Pentax polegają na mechanicznym napędzie autofokusa z korpusu aparatu, ale w rezultacie mogą być dość hałaśliwe i surowe. Lepsze, nowsze obiektywy Pentax mają silniki AF wbudowane w obiektyw, które zapewniają szybsze i cichsze odpowiedzi. Typy obejmują SDM (naddźwiękowy silnik z napędem bezpośrednim), DC (silnik prądu stałego) i PLM (silnik impulsowy). Często stosowany jest również system regulacji ostrości Quick-Shift, umożliwiający ręczne sterowanie autofokusem w pełnym wymiarze godzin.

Niektóre soczewki mają konstrukcję WR (odporną na warunki atmosferyczne), która chroni przed kurzem i wilgocią, a także powłokę SP (Super Protect) na przedniej soczewce, która odpycha tłuszcz i wodę.

Aby zapewnić najwyższą wydajność i trwałość, firma Pentax oferuje obiektywy z serii Star, których konstrukcja premium zapewnia najlepsze ceny zakupu. Przyjrzyjmy się zatem najlepszym obiektywom Pentax we wszystkich najpopularniejszych kategoriach, od teleobiektywów i zoomów szerokokątnych, poprzez ulepszenia standardowych obiektywów zmiennoogniskowych „kitowych”, po bardziej specjalistyczne obiektywy stałoogniskowe do makrofotografii i portretów.

Upewnij się, że masz odpowiedni rozmiar

Wspomnieliśmy wcześniej, że Pentax produkuje zarówno lustrzanki cyfrowe w formacie APS-C, jak i model pełnoklatkowy, więc jeśli masz pełnoklatkowy Pentax K-1, musisz upewnić się, że dostajesz obiektywy pasujące do tego większego formatu - ale nie martw się , poniżej wyjaśnimy, który obiektyw jest który.

Teleobiektyw zmiennoogniskowy

Teleobiektyw jest prawie zawsze pierwszym „dodatkowym” obiektywem, jaki ludzie otrzymują do swoich lustrzanek cyfrowych i jest idealny dla fanów fotografii przyrodniczej i sportowej. Niektóre obiektywy kitowe Pentaxa do lustrzanek cyfrowych w formacie APS-C już teraz oferują całkiem niezły zasięg teleobiektywu, na przykład zoom 18-135 mm, który daje efektywny zakres 27,5-207 mm w ujęciu pełnoklatkowym. Jednak w przypadku fotografii sportów akcji i dzikiej przyrody może się to okazać trochę za krótkie, więc w tym miejscu pojawią się następne trzy obiektywy.

1. HD Pentax DA 55-300mm f / 4.5-6.3 ED PLM WR RE

Ten poręczny obiektyw zmiennoogniskowy formatu APS-C zapewnia zasięg niemal super teleobiektywu

+ Szybki i praktycznie bezgłośny autofokus

+ Chowany projekt oszczędzający miejsce

+ Solidna, odporna na warunki atmosferyczne konstrukcja

- Nie jest przeznaczony do pełnoklatkowych lustrzanek cyfrowych Pentax

Pomimo niskiej ceny ten teleobiektyw zmiennoogniskowy do lustrzanek cyfrowych Pentax w formacie APS-C ma doskonałą jakość wykonania i jest wyposażony w uszczelnienia pogodowe. Ma duży zakres ogniskowych, ale dzięki sprytnemu, chowanemu projektowi można go schować dobrze i mały. Wysokowydajny silnik krokowy napędza system autofokusa niemal bezgłośnie, wraz z mechanizmem Quick-Shift do sterowania ręcznego. Ścieżka optyczna obejmuje dwa elementy ED (Extra-low Dispersion), które pomagają utrzymać imponująco niskie aberracje chromatyczne, a powłoki HD (High Definition) są stosowane w celu zmaksymalizowania przepuszczalności światła, jednocześnie minimalizując zjawy i flary. Obsługa i jakość obrazu są doskonałe, przy czym ta ostatnia korzysta z doskonałej ostrości i kontrastu w całym zakresie ogniskowych, przy minimalnych zniekształceniach.

2. HD Pentax-D FA * 70-200 mm f / 2.8 ED DC AW

Profesjonalny obiektyw zarówno do lustrzanek cyfrowych APS-C, jak i pełnoklatkowych lustrzanek cyfrowych Pentax

+ Profesjonalna jakość wykonania

+ Doskonała, wszechstronna wydajność

- Ciężki jak na obiektyw 70-200 mm

- Drogie w zakupie

Obiektywy 70-200mm f / 2.8 to zdecydowany faworyt wśród entuzjastów i profesjonalnych fotografów na całym świecie. Ta pełnoklatkowa optyka z serii Star jest skierowana wprost do tego sektora rynku, z wytrzymałą iw pełni uszczelnioną konstrukcją, wysokiej jakości szkłem i zaawansowanymi technologicznie powłokami. W związku z tym zawiera cztery elementy SD (Super-low Dispersion), dwa ED (Extra-low Dispersion) i dwa fluorytowe elementy Super ED. Efektem netto jest wspaniały kontrast i ostrość z minimalnymi kolorowymi obwódkami, nawet podczas fotografowania z otwartą przysłoną. Autofokus jest napędzany przez szybki i prawie bezgłośny silnik prądu stałego. Dostępna jest również funkcja Quick-Shift z możliwością przełączania, działająca w dwóch trybach, która daje pierwszeństwo autofokusowi lub ręcznemu sterowaniu. Całe to wyrafinowanie sprawia, że jest drogi, więc niedawno ogłoszony przez Pentaxa HD Pentax-D FA 70-210mm F4 ED SDM WR może okazać się doskonałą alternatywą.

3. HD Pentax-D FA 150-450mm f / 4,5-5,6 ED DC AW

Super-teleobiektyw do aparatów formatu APS-C i pełnoklatkowych

+ Bardzo długi zasięg teleobiektywu

+ Kompatybilny z pełnoklatkowymi

- Drogie w zakupie

- Dość duży i ciężki

Ten superteleobiektyw zmiennoogniskowy jest cięższy i droższy niż zwykły teleobiektyw, ale pozwala uchwycić obiekty znacznie oddalone. To pełnoklatkowy obiektyw, który jest również w pełni kompatybilny z korpusami formatu APS-C, gdzie zapewnia potężny efektywny zakres ogniskowych 230-690 mm. Na ścieżce optycznej zastosowano trzy elementy ED (o bardzo niskiej dyspersji) i jeden element o nadzwyczajnej niskiej dyspersji, wraz z powłoką HD. System autofokusa Quick-Shift napędzany silnikiem prądu stałego korzysta z czterech przycisków ostrości wokół środkowej części tubusu obiektywu. Można je skonfigurować tak, aby włączały autofokus, ustawiały ostrość na zadaną odległość lub jako przyciski zatrzymania ostrości. Podobnie jak w przypadku obiektywu Pentax 70-200mm f / 2.8, przełączane tryby autofokusa obejmują opcje priorytetu automatycznego i ręcznego. Wszystko jest opakowane w trwałą, odporną na warunki atmosferyczne konstrukcję.

Zoom szerokokątny

Ultraszerokokątne obiektywy zmiennoogniskowe doskonale nadają się do fotografowania rozległych krajobrazów w fotografii krajobrazowej i do fotografowania we wnętrzach, gdzie przestrzeń jest ciasna i masz mało pola manewru. Świetnie nadają się również do wyolbrzymiania perspektywy podczas kreatywnego fotografowania, sprawiając, że bliskie obiekty pierwszego planu naprawdę wyróżniają się na szybko cofającym się tle. Tutaj jednak musisz wybrać zoom APS-C lub pełnoklatkowy, aby dopasować rozmiar matrycy aparatu. Jeśli założysz pełnoklatkowy szerokokątny zoom na APS-C Pentax, stracisz efekt szerokokątny.

4. Pentax DA 12-24mm f / 4 ED AL IF

Najlepiej kupowany szerokokątny obiektyw zmiennoogniskowy do Pentaxa formatu APS-C

+ Szeroki maksymalny kąt widzenia

+ Konstrukcja ze stałą aperturą

- Brak wbudowanego silnika autofokusa

- Brak uszczelek pogodowych

Ten szerokokątny zoom jest bardzo wytrzymały i dobrze wykonany, z bardzo płynnym i precyzyjnym wyczuciem pierścieni zoomu i ostrości, ten ostatni jest połączony z systemem Quick-Shift do ręcznej regulacji. Nie jest to obiektyw WR (odporny na warunki atmosferyczne) i nie ma wbudowanego silnika autofokusa, ale w przypadku układu śrubowego zasilanego z korpusu aparatu ustawianie ostrości jest niezwykle szybkie. W porównaniu z wieloma obiektywami szerokokątnymi formatu APS-C dostępnymi na rynku, ten ma dość dużą wartość przysłony f / 4, która pozostaje dostępna w całym zakresie ogniskowych. Sama przysłona jest o jeden stopień wolniejsza niż w nowszym Pentax-DA * 11-18mm f / 2.8 ED DC AW HD, ale 12-24mm to lepsza wartość, chyba że naprawdę chcesz specjalizować się w fotografii szerokokątnej.

5. HD Pentax-D FA 15-30 mm f / 2.8 ED SDM WR

Szerokokątny obiektyw zmiennoogniskowy do pełnoklatkowego Pentaxa

+ Doskonała wydajność optyczna i autofokus

+ Doskonała jakość wykonania odporna na warunki atmosferyczne

- Duży i ciężki

- Wbudowany kaptur utrudnia filtry

Ten pełnoklatkowy szerokokątny obiektyw zmiennoogniskowy, doskonały dla ekspertów i profesjonalistów, uzupełnia „świętą trójcę” obiektywów o stałej aperturze f / 2,8 do korpusów pełnoklatkowych, wraz z obiektywami 24–70 mm i 70–200 mm w ofercie Pentaxa. Zwykle w obiektywach tej klasy występuje wybrzuszona, wystająca przednia soczewka chroniona stałą osłoną w kształcie płatka. Wyklucza to łatwe podłączanie filtrów, chociaż Lee Filters sprzedaje specjalistyczny adapter do swojej serii SW150 Mark II. Autofokus jest szybki i prawie bezgłośny, napędzany silnikiem Supersonic z napędem bezpośrednim, wraz z ręcznym sterowaniem Quick-Shift. Jakość obrazu jest imponująca pod każdym względem, z dużą ostrością i kontrastem, dobrze kontrolowanymi zniekształceniami i dobrą odpornością na zjawy i flary.

Standardowe ulepszenia zoomu

Lustrzanki cyfrowe Pentax w formacie APS-C są zwykle dostarczane jako kompletne zestawy aparatów, które zawierają standardowy obiektyw zmiennoogniskowy 18-50 mm lub 18-135 mm. Oba są dobrej jakości, z wbudowanymi silnikami autofokusa prądu stałego i odporną na warunki atmosferyczne konstrukcją. Jednak nie są tak dobre pod względem zakresu przysłony, spadając odpowiednio z f / 4-5,6 if / 3,5-5,6 w całym zakresie ogniskowych. Dlatego ze względu na jakość i dodatkową wszechstronność wybraliśmy dwa „szybkie” standardowe obiektywy zmiennoogniskowe ze stałą przysłoną, dzięki czemu f / 2,8 jest dostępne w całym zakresie ogniskowych. A dla opcji bardziej przyjaznej dla podróżujących wybraliśmy także obiektyw z superzoomem formatu APS-C z potwornym zakresem ogniskowych 18-300 mm.

6. Pentax DA * 16–50 mm f / 2.8 ED AL IF SDM

Solidny, standardowy obiektyw zmiennoogniskowy APS-C f / 2.8 z szybkim autofokusem

+ Szybki i cichy system autofokusa

Konstrukcja o stałej aperturze + f / 2,8

+ Duży maksymalny kąt widzenia

- Jakość obrazu nieznacznie spada przy krótkich ustawieniach zoomu

Istnieje już od dekady, ale jest to obiektyw zaprojektowany i zbudowany tak, aby był trwały. Jest wytrzymały i ma uszczelnioną konstrukcję, ale nie jest zbyt duży ani ciężki, co czyni go idealnym obiektywem do codziennego użytku z korpusami formatu APS-C. Powłoka SP (Super Protect) jest nakładana na przedni element, aby odpychać wodę i tłuszcz, zwiększając jego przydatność w deszczowe dni. System autofokusa SDM (Super Direct-drive Motor) jest szybki i bardzo cichy oraz posiada funkcję Quick-Shift do sterowania ręcznego. Zaletą w stosunku do większości standardowych obiektywów zmiennoogniskowych jest to, że ten zapewnia zauważalnie szerszy maksymalny kąt widzenia dzięki minimalnej ogniskowej 16 mm zamiast bardziej zwykłych 18 mm. 2 mm może nie brzmieć dużo, ale robi dużą różnicę. Jedyną wadą jest to, że jakość obrazu trochę się pogarsza przy najkrótszym ustawieniu zoomu, z zauważalną dystorsją beczkowatą i zwiększonymi kolorowymi obwódkami. Mimo to stosunkowo szybki i stały f / 2.8 jest świetny, co zwiększa wszechstronność kreatywnego fotografowania.

7. HD Pentax-D FA 24-70mm f / 2.8 ED SDM WR

Świetny standardowy zoom ze stałą przysłoną do aparatów pełnoklatkowych

+ Stała przysłona f / 2,8

+ Klasyczny „standardowy” zakres zoomu

- Dwa razy więcej niż Pentax 28-105mm

- Duży gwint filtra 82mm

Entuzjaści i profesjonalni fotografowie zwykle preferują obiektywy ze stałą przysłoną, a ten najnowszy standardowy zoom Pentax do aparatów pełnoklatkowych zawiera trzy elementy ED (Extra-low Dispersion), jeden anomalno-dyspersyjny i trzy asferyczne, a także powłokę HD. Zgodnie z oczekiwaniami, system autofokusa SDM (Super Direct-drive Motor) zapewnia szybkie i ciche działanie, wraz z ręcznym sterowaniem Quick-Shift. Jakość obrazu jest wspaniała, z doskonałym kontrastem i ostrością, bogatym odwzorowaniem kolorów i płynnym efektem bokeh. Zniekształcenia i kolorowe obwódki są dobrze kontrolowane, a także jest dobra odporność na zjawy i odblaski. Podsumowując, to cracker standardowego zoomu.

8. Sigma 18-300mm f / 3.5-6.3 DC Macro HSM | do

Świetny obiektyw z superzoomem formatu APS-C i ogromnym zakresem ogniskowych

+ Ogromny efektywny zakres ogniskowych 28-460 mm

+ Dość kompaktowy i lekki

- Pierścień ostrości obraca się podczas działania autofokusa

- Brak uszczelek pogodowych

Noszenie dodatkowych soczewek może być uciążliwe, zwłaszcza podczas podróży. Obiektyw „superzoom” rozciąga się od użytecznego pokrycia szerokokątnego po zasięg superteleobiektywu, bez konieczności zmiany obiektywu. Ten superzoom firmy Sigma zapewnia potężny „efektywny” zakres 28-460 mm na korpusach Pentax APS-C, ale jest nieco lżejszy niż standardowy zoom Pentaxa 16-50 mm. Wysokiej jakości szkło zawiera cztery najwyższej jakości soczewki FLD („Fluorite” Low Dispersion) oraz jeden element SLD (Special Low Dispersion). Ultradźwiękowy system autofokusa opiera się na silniku, wale napędowym i kołach zębatych, a nie na konstrukcji pierścieniowej. Zmniejsza to rozmiar i wagę, ale typowe dla rasy pierścień ostrości obraca się podczas autofokusa. Obiektywy Superzoom są nieco znane z jakości obrazu, ale Sigma zachowuje bardzo dobrą ostrość w prawie całym zakresie ogniskowych, tylko trochę spada na dłuższym końcu.

Obiektywy makro

Odsłaniając najdrobniejsze szczegóły, nie można pokonać obiektywu „prawdziwego makro”, który zapewnia powiększenie 1,0x lub 1: 1 przy najkrótszej odległości ogniskowania. Powoduje to odtworzenie małego obiektu o pełnej naturalnej wielkości na przetworniku obrazu. Podczas fotografowania z korpusem formatu APS-C współczynnik kadrowania 1,5x dodatkowo wzmacnia efekt powiększenia. Chociaż powiększenie 1,0x może wydawać się mało istotne, umożliwia niewiarygodny stopień powiększenia podczas przeglądania powstałych obrazów na ekranie lub w druku. W dziwnym świecie makrofotografii drobne błędy mogą przybrać wygląd najeźdźców z kosmosu.

9. Pentax D-FA 100mm f / 2.8 Macro WR

Gotowy na zbliżenie? Ten obiektyw skupia się do zaledwie 30 cm

+ Płynne i precyzyjne ręczne ustawianie ostrości

+ Dość kompaktowy jak na makro 100 mm

- Wydłuża się przy mniejszych odległościach ogniskowania

- Brak wewnętrznego silnika ogniskowania

W przeciwieństwie do najnowszych konstrukcji obiektywów makro, ten Pentax nie ma wewnętrznego mechanizmu ogniskowania, więc jego fizyczna długość wydłuża się, gdy przybliżasz ostrość. Na plus, podobnie jak inne wysokiej klasy obiektywy Pentaxa, ten jest pięknie zaprojektowany i wykończony. Posiada aluminiową lufę zewnętrzną, kompleksowy zestaw uszczelek pogodowych i powłokę SP (Super Protection) na przedniej soczewce, która odpycha błoto i wilgoć. Brakuje jednak wbudowanego silnika autofokusa, zamiast tego polega na głośnym mechanicznym napędzie z korpusu aparatu głównego. Jakość obrazu jest ogólnie bardzo dobra, a ostrość pozostaje doskonała aż do krawędzi kadru przy zastosowaniu korpusu APS-C. Jednak ostrość narożników jest mniej imponująca na większym obszarze czujnika pełnoklatkowego korpusu.

Obiektywy portretowe

Efektywne portretowanie to nie tylko konfiguracja studyjna, w której masz pełną kontrolę nad oświetleniem i tłem. Często fotografujesz przy naturalnym oświetleniu w „prawdziwym świecie”, a tło może być zbyt szczegółowe lub zagracone. Dzięki ogniskowej około 75-85 mm w aparacie pełnoklatkowym i szerokiemu otwarciu przysłony od f / 1,4 do f / 1,8, możesz rozmazać tło z niewielką głębią ostrości.To połączenie zapewnia również naturalną odległość roboczą między fotografem a portrecistą. Jeśli fotografujesz aparatem formatu APS-C, obiektyw stałoogniskowy 50 mm z podobnie szerokim otworem przysłony daje te same korzyści, biorąc pod uwagę współczynnik kadrowania.

10. HD PENTAX-D FA * 85 mm f / 1.4ED SDM AW

Nowy, wzorcowy, pełnoklatkowy obiektyw portretowy dla użytkowników Pentaxa

+ Piękny efekt bokeh

+ Zaprojektowany specjalnie do portretów

- Duży i ciężki

- Kosztowny

Dla tych, którzy używają pełnoklatkowej lustrzanki cyfrowej Pentax, takiej jak K-1 do robienia portretów, jest to najlepszy obiektyw dla Ciebie. Jest drogi w porównaniu do równoważnych obiektywów takich jak Canon i Nikon, ale jest to imponujący obiektyw zaprojektowany, aby spełnić najwyższe wewnętrzne standardy zarówno dla obecnych, jak i przyszłych lustrzanek cyfrowych Pentax. Z ultraszybkim maksymalnym otworem przysłony f / 1.4, ma niezwykłą wklęsłą przednią soczewkę, trzy soczewki Super ED (Extra-low Dispersion) i asferyczny element optyczny, który tłumi aberracje i osiową aberrację chromatyczną. Obiektyw został specjalnie zaprojektowany, aby zredukować zniekształcenia prawie do zera przy odległości ogniskowania 4 metrów, dzięki czemu idealnie nadaje się do portretów. To z pewnością duży i ciężki obiektyw, ale w nagrodę otrzymasz najnowocześniejszy obiektyw do portretów.

11. SMC Pentax-FA 77mm f / 1.8 Limited

Klasyczny obiektyw do portretów pełnoklatkowych

+ Specjalnie zaprojektowany do portretów

+ Doskonała jakość obrazu

- Drogi jak na krótki teleobiektyw f / 1,8

- Brak wewnętrznego silnika autofokusa

Pentax zaprojektował ten obiektyw specjalnie do portretów i chociaż brakuje mu ogniskowej 85 mm i wartości przysłony f / 1.4 większości „portretów stałoogniskowych”, nadal doskonale pasuje do tego projektu. Połączenie ogniskowej i najszerszej dostępnej apertury zapewnia wygodną odległość roboczą i głębię ostrości, która jest wystarczająco głęboka, aby większość twarzy była ostra, a jednocześnie wystarczająco płytka, aby usunąć nieostre tło. Ostre obszary na obrazach są naprawdę bardzo ostre, a także mają duży kontrast i piękne odwzorowanie kolorów. Nieostre obszary wyglądają naprawdę miękko i kremowo, a efekt bokeh pozostaje super-gładki po lekkim przymknięciu, co pomaga dobrze zaokrąglona dziewięcio-listkowa przysłona. Jakość wykonania jest dobra, w pełni metalowa kurtka i wbudowany kaptur, ale nie ma wewnętrznego silnika autofokusa.

12. Pentax DA * 55mm f / 1.4 SDM

Idealny do wysokiej jakości portretów na korpusie APS-C

+ Idealna efektywna ogniskowa 82,5 mm

+ Ulepszona wersja z serii Star

- Znacznie droższy niż DA 50mm f / 1.8

- Trochę miękki przy f / 1.4

Ten obiektyw o ogniskowej 55 mm pochodzi z linii premium firmy Pentax z serii Star. Zaprojektowany dla korpusów formatu APS-C, ma efektywną ogniskową 82,5 mm, która jest idealna do portretów z głową i ramionami lub do połowy długości. Funkcje obejmują system autofokusa Supersonic Direct-Drive Motor, ze zwykłą ręczną regulacją Quick-Shift i skalą odległości ogniskowania pod panelem podglądu. Fotografując z szeroko otwartą przysłoną przy f / 1,4, zdjęcia nie są zazwyczaj zbyt ostre, ale może to być zaletą w zmniejszaniu widoczności drobnych linii i skaz na skórze. Po przymknięciu do f / 1.8 następuje wzrost ostrości, a efekt bokeh pozostaje pięknie miękki i marzycielski, z płynnymi przejściami między obszarami skupionymi i rozmytymi. Nie można zaprzeczyć, że to drogi obiektyw, ale jest to po prostu najlepsza opcja do robienia zdjęć portretowych z aparatami Pentax formatu APS-C.

13. SMC Pentax DA 50mm f / 1.8

Stosunkowo tani, ale przyzwoity obiektyw do portretów w formacie APS-C

+ Niedrogi w zakupie

+ Dobra jakość obrazu

- Brak wbudowanego silnika autofokusa

- Plastikowa płyta montażowa

Stosunkowo lekki obiektyw stałoogniskowy 50 mm, ten ma zaledwie 39 mm długości i przechyla łuski w zaledwie 122 g. Niewielka waga wynika nie tylko z niewielkich rozmiarów, ale także z faktu, że płyta montażowa jest wykonana z tworzywa sztucznego zamiast metalu. Mimo to powinien okazać się doskonale trwały. Ostrość jest dobra nawet podczas fotografowania z szeroko otwartą przysłoną przy f / 1.8, co umożliwia również wąską głębię ostrości idealną do wykonywania portretów. Nieostre obszary wyglądają ładnie i gładko, ale przysłona nie jest szczególnie dobrze zaokrąglona przy niewielkim przymykaniu, ponieważ przysłona ma siedem zamiast dziewięciu listków. Nie ma wbudowanego silnika autofokusa ani nawet skali odległości ostrzenia. Mimo to ten obiektyw może wykonywać piękne portrety i jest idealnym wyborem, jeśli masz ograniczony budżet.

• Najlepsze aparaty Pentax

• Recenzja Pentax K-1 Mark II

• Recenzja Pentax KP

• Dyrektorzy Ricoh uważają, że fotografowie bezlusterkowcy wkrótce powrócą do lustrzanek cyfrowych