Ręczne i automatyczne ustawianie ostrości oraz tryby pracy autofokusu

Sposoby na celne ustawienie ostrości w wybranym punkcie

Dziś porozmawiamy o trzecim zidentyfikowanym przez nas problemie z ostrością w kadrach, a mianowicie z ostrością poza tematem naszego kadru. Bardzo często sama mam problem z kadrami z nietrafioną ostrością. Szczególnie zdarza się to przy ujęciach akcji, gdzie wszystko dzieje się w zawrotnym tempie, gdzie modele przemieszczają się lotem błyskawicy, a ja staram się być blisko nich, aby zawrzeć w kadrach jak najwięcej emocji.

Jak w takim razie sobie z tym radzić? Jak pomóc aparatowi uzyskać najlepszą możliwą ostrość? Istnieje na to kilka sposobów, w zależności od sytuacji, w której fotografujemy. Można zdać się na własne oko oraz własną rękę i korzystać z manualnego ustawiania ostrości. W tym celu należy na obiektywie odnaleźć przełącznik oznaczony symbolami AF/MF i wybrać wartość MF, oznaczający manual focus, czyli ręczne ustawienie ostrości. Następnie należy ustawić ostrość na żądanym obiekcie, kręcąc pierścieniem ostrości znajdującym się na obiektywie i obserwując efekty ostrzenia w wizjerze. O ile metoda ta sprawdza się przy ujęciach krajobrazowych z dużą głębią ostrości, kiedy np. w odpowiedniej odległości nie mamy obiektu, na którym moglibyśmy ustawić żądaną ostrość, o tyle nie polecam jej podczas fotografowania akcji, z uwagi na czas potrzebny do ustawienia ostrości oraz na wprawę, którą niestety trzeba się wykazać, aby precyzyjnie ustawić ostrość. Osobiście wolę więc korzystać z autofocusa, czyli funkcji automatycznego ustawiania ostrości przez aparat. Jak się tę funkcję dobrze oswoi, potrafi działać całkiem przyzwoicie.

Co to są punkty ostrzenia

Każdy aparat posiada mniej lub bardziej zaawansowany system automatycznego ustawiania ostrości. Ten system pozwala na komunikację fotografa z aparatem poprzez różnego rodzaju elementy. Jednym z takich elementów są tzw. punkty ostrzenia. Są to punkty, dzięki którym fotograf wskazuje aparatowi, w którym miejscu ma być ustawiona ostrość. Im bardziej profesjonalny aparat, tym punktów ostrzenia ma więcej, dzięki czemu fotograf może precyzyjniej wskazywać temat zdjęcia. Punkty są widoczne w wizjerze aparatu lub na monitorze LCD w postaci kwadratów albo prostokątów. Jeżeli w jednym z punktów ostrzenia zostanie ustawiona ostrość, wówczas punkt ten podświetli się (zwykle) na zielono, a aparat wyda dźwięk informujący o ustawionej ostrości. Mrugający lub czerwony punkt oznacza, iż aparat nie jest w stanie ustawić ostrości, np. gdy jest zbyt ciemno, fotografujemy mało kontrastową scenę lub obiekt znajduje się zbyt blisko obiektywu.

Wzory wypełniające kadr mogą także powodować trudności w ustawieniu ostrości przez mechanizm autofocusa

Zwykle aparat pozwala na wybranie jednego lub kilku punktów, w których jednocześnie ustawiana będzie ostrość, ale może mieć aktywne także wszystkie punkty ostrzenia i wówczas ustawia ostrość w punktach wybranych według własnego uznania. Na to trzeba uważać.

Punkty ostrzenia są wskazówką dla mechanizmu automatycznego ustawiania ostrości, co jest tematem kadru

Centralny punkt autofocusa

Na samym początku mojej fotograficznej edukacji do ustawiania ostrości wykorzystywałam centralny punkt autofocusa. Punkt centralny jest najpewniejszym, najlepiej działającym punktem autofocusa, punkty znajdujące się na brzegach częściej się mylą ustawiając ostrość. Stąd ustawiałam ostrość właśnie w tym punkcie, nakierowując go na temat mojego kadru i wciskając spust do połowy. W tym momencie aparat ustawiał ostrość na moim temacie i ostrość blokowała się na daną odległość od aparatu – ustawienia zapamiętywane były do czasu wciśnięcia spustu do końca lub zwolnienia przycisku bez wykonywania zdjęcia. Jeżeli więc mój temat miał się znaleźć w innym niż centralny punkt kadru, mogłam dowolnie przekomponować kadr, trzymając cały czas spust wciśnięty do połowy, dzięki czemu nie traciłam złapanej ostrości. Dopiero po ostatecznym wykadrowaniu zdjęcia wciskałam spust do końca i wykonywałam zdjęcie.

Metoda ta działa dobrze, ale tylko w pewnych okolicznościach. Po pierwsze, sprawdza się w kadrach statycznych, kiedy obiekt się nie przemieszcza i masz dużo czasu na ustawienie ostrości i przekadrowanie. Na przykład, gdy dziecko siedzi i grzecznie bawi się klockami, gdy Twoim tematem jest architektura lub martwa natura. Jeśli fotografujesz akcję, gdzie obiekt szybko się porusza, to niestety, zanim wykonasz całą operację, to obiekt może już się znaleźć w innej odległości od aparatu, daleko poza ustawioną wcześniej płaszczyzną ostrości.

Po drugie, kadr musisz wykonywać przy względnie dużej głębi ostrości (o głębi ostrości pisaliśmy tutaj). Jak pamiętacie, głębia ostrości to pasek ostrych obiektów znajdujących w tej samej odległości od aparatu. Jeżeli głębia ostrości jest mała, może się zdarzyć, że nawet przy statycznej scenie po przekadrowaniu nasz obiekt lub jego ważny fragment znajdzie się w takiej odległości od aparatu, że „wyjdzie” poza naszą głębię ostrości i niestety będzie nieostry. I klops. Nie o to nam w końcu chodziło.

Jak zmieniać punkty autofocusa

I tu przychodzą nam na pomoc inne punkty ostrzenia. Możesz wybrać dokładnie ten punkt, w którym w kadrze ma się znaleźć się Twój temat lub jego najważniejsza część, np. oczy modela. Jeżeli obiekt się porusza, możesz wybrać punkt, w którym obiekt znajdzie się za chwilę i czekać na jego pojawienie się w tym właśnie miejscu. W końcu, możesz śledzić ruch obiektu, podążać za nim aparatem i nacisnąć spust w dogodnym momencie. W jaki sposób wybrać konkretny punkt ostrzenia? Znów musisz sięgnąć do instrukcji obsługi swojego aparatu, do rozdziału o wyborze punktów ostrzenia. Ponieważ jest to funkcja bardzo często wykorzystywana, na pewno jest ona łatwo dostępna w Twoim aparacie. U mnie wystarczy wcisnąć jeden mały przycisk do aktywacji funkcji, a następnie kręcić kółkiem nastaw, obserwując w wizjerze poszczególne punkty ostrzenia, podświetlające się po kolei pomarańczowym światłem. Po podświetleniu wybranego przez ze mnie punktu wciskam przycisk zatwierdzenia ustawień i gotowe.

W przypadku powyższego kadru najlepiej jest wybrać punkt brzegowy aufotocusa pokrywający się z okiem chłopca. Należy jednak uważać, aby ostrość nie została ustawiona na znajdującą się tuż obok oka gałąź.

Tryby autofocusa

Oprócz punktów ostrzenia, w celu jak najbardziej precyzyjnego ustawiania ostrości aparaty posiadają jeszcze jedną funkcję pozwalającą na komunikację fotografa z aparatem. Mam tu na myśli tzw. tryby autofocusa, czyli różne sposoby ustawiania ostrości przez aparat. Kolejne trudne słowa, ale na szczęście sens i obsługa jest bardzo prosta. Dzięki trybom autofocusa możemy aparatowi wskazać, w jaki sposób ma się zachowywać po ustawieniu ostrości w danym miejscu – czy ma tę ostrość zablokować w danej odległości od aparatu, bo np. chcemy skorzystać z przekadrowania, czy też może ma próbować tę ostrość łapać w sposób ciągły, bo obiekt się przemieszcza. W zasadzie aparat posiada te dwa główne tryby – złap ostrość raz i blokuj ją dopóki spust jest wciśnięty do połowy lub ustawiaj ostrość w danym punkcie w sposób ciągły, w czasie gdy spust jest wciśnięty do połowy. Trzeci tryb jest kombinacją powyższych, tj. złap ostrość i blokuj, dopóki obiekt się nie porusza, a jak zacznie się poruszać, ustawiaj ostrość w sposób ciągły. Pierwszy tryb nazywany jest trybem pojedynczym i oznaczony w Canonach jako One Shot, w Nikonach AF-S, pozostałe dwa to tryby ciągłe – oznaczone odpowiednio symbolami AI Servo/AF-C oraz AI Focus/AF-A.

Który z powyższych trybów autofocusa jest najlepszy? Otóż, każdy jest przewidziany do innego rodzaju fotografowania, więc w danej sytuacji lepiej sprawdzi się jeden, a w innej drugi lub trzeci. Wszystko zależy od tego, co fotografujesz oraz od Twojego stylu fotografowania. Jeżeli np. korzystasz z blokady ostrości w centralnym punkcie autofocusa i przekadrowywania, to oczywiście ma to sens jedynie w trybie pojedynczym. Z kolei korzystając z trybu pojedynczego podczas fotografowania zawodów sportowych, możesz się rozczarować ilością nieostrych zdjęć. Najważniejsze, to mieć wyobrażenie efektu, jaki chcesz uzyskać i dążenie do niego w sposób świadomy, wykorzystując w pełni możliwości własnego aparatu.

Podczas fotografowania obiektów w ruchu najlepiej sprawdza się tryb ciągły autofocusa

Back button focus

Jest jeszcze jedna ważna rzecz. Właściwie jest to wiedza przeznaczona dla bardziej zaawansowanych fotografów, być może na tym etapie nauki uznasz to za nieprzydatne i niepotrzebne narzędzie, jednak stosuje je bardzo wielu fotografów. Mam tu na myśli BBF, czyli back button focus.

Back button focus to przycisk ustawiania ostrości znajdujący się poza przyciskiem wyzwalającym zdjęcie. Standardowo nasze aparaty do przycisku, którym wykonuje się zdjęcie, mają niejako „przypięte” także inne funkcje dziejące się w międzyczasie. To jest ustawianie ostrości, o którym już wiesz z powyższego tekstu. Ale w momencie przyciśnięcia przycisku do połowy dzieją się także inne rzeczy – aparat mierzy światło i ustawia ekspozycję, czyli np. dobiera czas naświetlania do ustawionej przez Ciebie wcześniej przysłony. W efekcie, jeśli korzystasz z blokady ostrości poprzez wciśnięcie przycisku do połowy, jednocześnie blokujesz ekspozycję. Czasem ma to duże znaczenie, np. jeśli model przemieszcza się od prawej do lewej i pozostaje w tej samej odległości od aparatu, ale akurat wychodzi z cienia na słońce. Co się wówczas dzieje? Zdjęcie jest owszem ostre, ale jest totalnie za jasne, prześwietlone. Dlaczego? Bo aparat ustawił ekspozycję właściwą dla cienia.

Inny przykład – korzystasz z blokady ostrości w punkcie centralnym. Temat kadru się nie porusza, więc korzystasz z ustawienia ostrości w centralnym punkcie i przekadrowania, bo temat ma być po prawej stronie kadru. Robisz kilkanaście ujęć. Za każdym razem ustawiasz, blokujesz, przekadrowujesz. Niewygodne? Oczywiście.

W takich sytuacjach rozsądne byłoby rozdzielenie pomiaru ostrości od pomiaru ekspozycji. Blokujesz sobie ostrość wciskając jeden przycisk, a aparat nadal mierzy światło i dobiera właściwą ekspozycję do momentu wykonania zdjęcia. Podczas jednej blokady ostrości możesz wykonać kilka czy kilkanaście ujęć. Taki jest właśnie cel BBF.

W przypadku ustawiania ostrości na statycznym temacie znajdującym się w centrum kadru, najlepszy będzie centralny punkt ostrzenia oraz tryb pojedynczy autofocusa. Back button focus w tym przypadku będzie miał znaczenie drugorzędne.

Jak skonfigurować back button focus

Bardziej zaawansowane lustrzanki posiadają już przycisk dedykowany oddzielnemu ustawieniu ostrości, znajdujący się w tylnej części aparatu. Należy go tylko aktywować. W jaki sposób? To oczywiście zależy od producenta oraz modelu aparatu, polecam filmiki na YouTube dla konkretnego modelu aparatu. Przykładowy film instruktażowy dla aparatu Canon 5D Mark III znajdziesz tutaj.

Jeśli Twój aparat nie posiada dedykowanego przycisku AF-ON, możesz skonfigurować pod ten cel dowolny inny przycisk.

Ustawianie ostrości przy wykorzystaniu trybów ciągłych oraz BBF to zagadnienie trudne. Być może początkowo możesz mieć nawet mniej ostrych kadrów, jednak polecam ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Nie zrażaj się początkowymi niepowodzeniami, zanim nabierzesz wprawy w czymś nowym, Twój stary sposób może przynosić więcej celnych kadrów. Nie zamykaj się tylko na jednej opcji, wypróbuj inne, być może któraś bardziej przypadnie Ci do gustu. Na efekty trzeba będzie trochę poczekać, ale jak już opanujesz te techniki i nabierzesz wprawy, efekty będą oszałamiające. Warto powalczyć o większą liczbę ostrych kadrów.

I na koniec jeszcze taka mała dygresja – ostrość poza głównym tematem lub generalnie brak jakiejkolwiek ostrości w kadrze, może być też częścią wyrazu artystycznego fotografa. Wszystko to pod warunkiem, że taka nieostrość nie jest przypadkowa, ale przemyślana i zaplanowana. Istnieje nawet specjalna nazwa na technikę ostrości poza tematem kadru – out of focus. To jest magia fotografii!

Out of focus to technika fotograficzna, w której ostrość pozostaje poza głównym tematem kadru

Kolejny wpis poświęcimy zagadnieniom dotyczącym ISO.

Wszystko, co musisz wiedzieć o ustawianiu ostrości

Nowoczesne aparaty oferują tak szeroki wachlarz opcji związanych z ustawianiem ostrości, że, chcąc przejąć kontrolę nad tym procesem, trudno jest zdecydować od jakiego ustawienia zacząć. Na samym początku należy wybrać odpowiedni tryb ogniskowania obiektywu.

1. Spust migawki

Naciśnij do połowy spust migawki, aby uruchomić funkcję automatycznego ustawiania ostrości. Gdy aparat zogniskuje obiektyw na temacie, wciśnij go do końca

2. Wybór punktu AF

W większości aparatów poszczególne pola autofokusa wybieramy za pomocą przycisków kierunkowych tylnego dżojsticka, po wyświetleniu na ekranie siatki punktów AF.

3. Funkcja przeostrzania w trybie AF

Droższe obiektywy umożliwiają ręczną regulację ostrości, nawet wtedy, gdy aparat ustawia ją automatycznie.

4. Dźwignia trybu AF

Za pomocą dźwigni AF możemy szybko zmienić tryb pracy autofokusa, przełączając się między pojedynczym a ciągłym w zależności od okoliczności. Z kolei przełącznik AF/MF, umieszczany również często na tubusie obiektywu, pozwala na szybkie przełączanie się w tryb ręcznego ustawiania ostrości. 1. Spust migawki

Naciśnij do połowy spust migawki, aby uruchomić funkcję automatycznego ustawiania ostrości. Gdy aparat zogniskuje obiektyw na temacie, wciśnij go do końca

2. Wybór punktu AF

W większości aparatów poszczególne pola autofokusa wybieramy za pomocą przycisków kierunkowych tylnego dżojsticka, po wyświetleniu na ekranie siatki punktów AF.

3. Funkcja przeostrzania w trybie AF

Droższe obiektywy umożliwiają ręczną regulację ostrości, nawet wtedy, gdy aparat ustawia ją automatycznie.

4. Dźwignia trybu AF

Wśród opcji występujących we wszystkich aparatach można wymienić następujące trzy tryby autofokusa: pojedynczy, ciągły i manualny. Są one różnie nazywane, w zależności od marki aparatu, jednak zasada ich działania pozostaje taka sama. W trybie One Shot AF aparat przestaje ostrzyć w momencie, gdy uda mu się ustawić ostrość na temacie. Zostaje ona wówczas zablokowana dopóty, dopóki przytrzymujesz wciśnięty do połowy spust migawki. Taki sposób pracy idealnie sprawdza się podczas fotografowania nieruchomych obiektów. Z kolei autofokus ciągły nadaje się do fotografowania tematów będących w ruchu, ponieważ aparat nieprzerwanie koryguje ustawienie ostrości.

Czasami występuje jeszcze jedna, bardzo uniwersalna opcja AF-A, dzięki której aparat po wykryciu ruchu automatycznie przełącza się z trybu pojedynczego na ciągły. Ostrość można również ustawiać ręcznie, co przydaje się w sytuacjach, gdy zależy nam na ustawieniu jej na określoną odległość lub gdy aparat ma problem z automatycznym ustawieniem ostrości, na przykład przy wykonywaniu zdjęć w bardzo słabym oświetleniu, podczas fotografowania z bliska lub gdy scena jest mało kontrastowa.

Użyj trybu pojedynczego AF, gdy temat zdjęcia jest statyczny, lub ciągłego, jeśli znajduje się w ruchu. Użyj trybu pojedynczego AF, gdy temat zdjęcia jest statyczny, lub ciągłego, jeśli znajduje się w ruchu.

Tryb ustawiania ostrości można zmieniać za pomocą ekranu szybkich nastaw lub zagłębiając się w opcje menu aparatu. Niektóre korpusy mają jeszcze dodatkowo na obudowie specjalny przycisk do zmiany trybu AF. Większość obiektywów z autofokusem wyposażonych jest także w przełącznik trybu ustawiania ostrości, umożliwiający przełączanie pomiędzy automatycznym i manualnym trybem ustawiania ostrości.

Liczba pól autofokusa

Im bardziej zaawansowany aparat, tym większą ma liczbę punktów AF. Amatorskie lustrzanki mają od 9 do 11 pól autofokusa, a nowa profesjonalna lustrzanka D5 ma ich aż 153. Bezlusterkowce do ustawiania ostrości wykorzystują całą powierzchnię matrycy, dlatego nawet prostsze modele mogą mieć tych punktów naprawdę dużo. Mało tego, przeważnie pozwalają też zmieniać ich wielkość, co będzie nieocenione np. w fotografii makro. Generalnie jednak, im większa liczba punktów AF, tym płynniejsze śledzenie ostrości – aparat musi bowiem "przeskakiwać" z jednego pola na kolejne, aby podążać za przemieszczającym się tematem. Większa liczba pól autofokusa daje także większą swobodę przy wyborze pojedynczych punktów. Punkty AF mogą pracować również w grupie - co przydaje się jeśli wiemy, że nasz obiekt będzie w centrum kadru, lub na jego skraju. Grupowy AF świetnie sprawdza się też do śledzenia obiektów.

1. Wybór punktu AF

Tryb ustawiania ostrości decyduje o tym, w jaki sposób aparat ostrzy, natomiast od liczby i rozmieszczenia punktów autofokusa zależy to, gdzie zostanie zogniskowany obiektyw.

2. Wybór manualny

Możesz ręcznie wybrać pojedynczy punkt AF lub ich grupę. W lustrzankach służy do tego zazwyczaj tylny wybierak kierunkowy, w bezlusterkowcach Lumix, możemy też wybrać punkt dotykowow na LCD

3. Pojedynczy punkt AF

Wybierz tę opcję, jeśli zależy ci na największej precyzji. Aparat z reguły ustawia ostrość na obiektach znajdujących się na pierwszym planie – ręczny wybór pozwala temu zapobiec.

4. Grupa punktów AF

Z tej opcji warto korzystać podczas śledzenia szybko poruszających się obiektów. Jednak trzeba uważać, bo istnieje ryzyko, że ostrość zostanie ustawiona na tło, a nie na główny temat zdjęcia. 1. Wybór punktu AF

Tryb ustawiania ostrości decyduje o tym, w jaki sposób aparat ostrzy, natomiast od liczby i rozmieszczenia punktów autofokusa zależy to, gdzie zostanie zogniskowany obiektyw.

2. Wybór manualny

Możesz ręcznie wybrać pojedynczy punkt AF lub ich grupę. W lustrzankach służy do tego zazwyczaj tylny wybierak kierunkowy, w bezlusterkowcach Lumix, możemy też wybrać punkt dotykowow na LCD

3. Pojedynczy punkt AF

Wybierz tę opcję, jeśli zależy ci na największej precyzji. Aparat z reguły ustawia ostrość na obiektach znajdujących się na pierwszym planie – ręczny wybór pozwala temu zapobiec.

4. Grupa punktów AF

Detekcja fazy czy kontrastu?

W aparatach systemowych wykorzystywane są dwie różne metody ustawiania ostrości. Do ustawiania ostrości lustrzanki cyfrowe wykorzystują system detekcji fazy a bezlusterkowce, przede wszystkim detekcji kontrastu. Detekcja fazy wykorzystuje osobny, umieszczony w dolnej części komory lustra czujnik wykrywania fazy. Z kolei w bezlusterkowcach czujnikiem odpowiedzialnym za ustawianie ostrości jest sama matryca. Działanie tego mechanizmu opiera się na założeniu, że ostrość jest idealna, gdy kontrast obrazu jest największy. Chcąc potwierdzić, że obiektyw jest zogniskowany poprawnie, aparat wprowadza soczewki obiektywu w ruch, przesuwając je do przodu i do tyłu w odniesieniu do punktu o najwyższym kontraście. Taki pomiar jest zazwyczaj też dokładniejszy.

Autofokus z detekcją fazy

Korzysta ze specjalnego czujnika autofokusa podczas fotografowania z użyciem wizjera.

1. Obiekt - wstępne ustawienie ostrości w punkcie znajdującym się blisko przedmiotu zdjęcia przyspiesza pracę systemu autofokusa.

2. Podwójny obraz - czujnik ostrości widzi dwie rozszczepione wersje obrazu, które muszą zostać na siebie nałożone.

3. Szybkość reakcji - aparat wie, na jaką odległość powinien zogniskować obiektyw.

4. Szukanie ostrości - w razie trudności ze znalezieniem tematu zdjęcia, soczewki w obiektywie mogą poruszać się w przód i w tył. Autofokus z detekcją fazy

Korzysta ze specjalnego czujnika autofokusa podczas fotografowania z użyciem wizjera.

1. Obiekt - wstępne ustawienie ostrości w punkcie znajdującym się blisko przedmiotu zdjęcia przyspiesza pracę systemu autofokusa.

2. Podwójny obraz - czujnik ostrości widzi dwie rozszczepione wersje obrazu, które muszą zostać na siebie nałożone.

3. Szybkość reakcji - aparat wie, na jaką odległość powinien zogniskować obiektyw.

4. Szukanie ostrości - w razie trudności ze znalezieniem tematu zdjęcia, soczewki w obiektywie mogą poruszać się w przód i w tył.

Autofokus z detekcją kontrastu

Mierzy poziom kontrastu na matrycy rejestrującej obraz.

1. Ostry jak brzytwa - gdy lustro w lustrzankach jest opuszczone, do czujnika ostrości nie dociera światło.

2. Obraz rozmyty - aparat ocenia poziom kontrastu w obszarze sceny analizowanym przez czujnik.

3. Wysoki kontrast - poszukując maksymalnego poziomu kontrastu, soczewki w obiektywie poruszają się w przód i w tył, przez co system ten działa znacznie wolniej niż mechanizm oparty na detekcji fazy.

4. Śledzenie - niektóre aparaty wykorzystują system hybrydowy, który łączy w sobie mechanizmy detekcji fazy i detekcji kontrastu, umożliwiając śledzenie ostrości w trybie podglądu obrazu na żywo.

Autofokus z detekcją kontrastu

Mierzy poziom kontrastu na matrycy rejestrującej obraz.

1. Ostry jak brzytwa - gdy lustro w lustrzankach jest opuszczone, do czujnika ostrości nie dociera światło.

2. Obraz rozmyty - aparat ocenia poziom kontrastu w obszarze sceny analizowanym przez czujnik.

Jeszcze szybciej! Czyli nauka w służbie fotografii

Inżynierowie już od 30 lat nieustannie poszukują sposobów, by jeszcze przyspieszyć automatyczne ustawianie ostrości i sprawić, że będzie jeszcze bardziej precyzyjne. Sporo osiągnięcia ma na tym polu Panasonic, który wprowadził ostatnio dwa ciekawe rozwiązania!

Depth From Defocus - błyskawiczna ocena odległości

Korpus po prostu zna dokładnie charakterystykę nieostrości każdego szkła Lumix (dla wszystkich odległości ostrzenia, przysłon i ogniskowych). Dzięki temu wystarczą dwa pomiary kontrastu po minimalnym przesunięciu soczewek, by na podstawie zmian w charakterystyce rozmycia obiektu wstępnie obliczyć kierunek i odległość na jaką powinny przemieścić się soczewki odpowiedzialne za ustawienie ostrości. Gdy są już w pobliżu właściwej pozycji aparat w tradycyjny sposób kończy ustawianie ostrości. Dzięki temu rozwiązaniu jest w stanie ostrzyć szybciej niż niejedna lustrzanka!

Technologia Post Focus - czyli ustawianie ostrości po fakcie

Aparat wykonuje serię zdjęć z szybkością 30 kl./s w rozdzielczości 4K. W tym czasie obiektyw jest przesuwany w ponad 501 różnych obszarach w celu wyostrzenia obrazu. Z zapisanej serii można wybrać najlepszy obraz, na którym wyostrzony jest pożądany element. Z funkcji tej można korzystać kreatywnie w różnych rodzajach fotografii, takich jak portretowa czy krajobrazowa. Obsługa funkcji Post Focus jest prosta. Podczas oglądania zdjęcia wystarczyć dotknąć obszaru, który ma być wyostrzony. Niezależnie od tego, gdzie oryginalnie znajdował się punkt ostrzenia, powstanie nowe zdjęcie z ostrym wybranym obszarem.

Ręczne i automatyczne ustawianie ostrości oraz tryby pracy autofokusu

Jednym z elementów odróżniających lustrzanki i bezlusterkowce od aparatów kompaktowych – może za wyjątkiem tych najbardziej zaawansowanych, takich jak np. Panasonic LUMIX DMC-LX100, dysponujący praktycznie takimi samymi układami AF, jak lepsze bezlusterowce tego producenta – jest złożoność układów automatycznego ustawiania ostrości, ich sposób działania, wydajność oraz kontrola, jaką ma nad nimi użytkownik.

Różnic jest wiele, choć ich większość sprowadza się do dwóch zasadniczych kategorii: tych związanych z technologią w oparciu o którą skonstruowany jest autofokus w aparacie oraz obecnością (lub brakiem) rozwiązań pomocniczych, mających za zadanie poprawienie prędkości i/lub precyzji układów AF.

Dostęp do pełnej treści serwisu www.SwiatObrazu.pl jest bezpłatny - wymagane jest jednak zalogowanie do serwisu. Logowanie wymagane jest również do dodawania komentarzy.

Rejestracja dla nowych użytkowników Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego. Logowanie dla użytkowników SwiatObrazu.pl E-mail: Hasło: Zapomniałeś loginu lub hasła? Problemy z logowaniem

DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU SWIATOBRAZU.PL?

Przy pierwszej rejestracji otrzymasz od nas powitalny prezent: Pełną wersję podręcznika "Świat barw w fotografii cyfrowej".

A poza tym otrzymujesz bezpłatny stały dostęp do:

wszystkich artykułów opublikowanych w serwisie swiatobrazu.pl;

mechanizmów galerii swiatobrazu.pl

forów dyskusyjnych;

prezentów dla zarejestrowanych Czytelników;

codziennego newslettera informacyjnego;

swojego profilu osobistego, w którym będziesz mógł zarządzać galeriami, komentarzami, zdjęciami w konkursach itp.

Czas rejestracji - ok. 1 min.

Uwaga

Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta i zrezygnować ze statusu zarejestrowanego Czytelnika i wszystkich usług bezpłatnych swiatobrazu.pl. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem